Friday, May 21, 2010

စာေပခရီးသည္ (ေရးသူ - ပါရဂူ)

၁၉၇၁ခုႏွစ္က ဆရာပါရဂူ ရဲ႕ေဆာင္းပါးတပုဒ္ပါ။ ေခါင္းစဥ္ကိုဖတ္တံုးက အင္းေလးခရီးသြား တဲ့အေၾကာင္းပါမယ္လို႕ မထင္မိခဲ့ဘူး။ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္း (၄၀)ေလာက္က ဆရာၾကီးရဲ႕ အင္းေလး အေၾကာင္းခရီးသြားေဆာင္းပါးတပုဒ္ျဖစ္သလို ရွင္ပါရဂူအျဖစ္နဲ႕ အစိုးရဓမၼာစရိယစာခ်တန္း ဂုဏ္ထူးက်မ္း ေအာင္ျမင္ျပီး ရဟန္း၀ါ (၁၄)၀ါ သာသနာ့ေဘာင္မွာေနခဲ့တဲ့၊ ဟိႏၵဴနဲ႕ သကၠတစာေပကိုေလ့လာလိုက္စားခဲ့တဲ့ ဆရာၾကီးရဲ႕ အေတြးအျမင္တစ္ခုကိုလဲ တေစ့တေစာင္း သိလိုက္ရတဲ့အတြက္ပါ အမွတ္တရ သိမ္းထားခ်င္လို႕ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ျပန္ရိုက္ထားတာပါ။ အခုေတာ့ စိတ္၀င္စားတဲ့ သူေတြလည္း ဖတ္လို႕ရေအာင္ ျပန္ေ၀မွ်ေပးလိုက္ပါတယ္။


မိန္းမလည္း လူ

ေဘးႏွစ္ဘက္ကို ေမွ်ာ္ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ ညႈိ႕မိွဳင္းေသာ ေတာင္တန္းၾကီးႏွစ္ခုကို ေတြ႕ရသည္။ ေတာင္တန္း ၾကီးႏွစ္ခု၏ အလယ္တြင္ကား မ်က္စိတစ္ဆံုးပ်ံ႕ပ်ဴးေနေသာ ေရျပင္ၾကီးသည္ ပင္လယ္ျပင္၏ အသြင္ေဆာင္ ေနသည္။ ေရျပင္ေပၚ၌ပဲ့ခ်ိတ္စက္တပ္ထားေသာ ေလွနာ၀ါမ်ားသည္ သြားလာလႈပ္ရွားေနၾကသည္။ ေကာင္းကင္ျပင္၏ အျပာေရာင္လႊမ္းေနသည္။ ကၽြန္ေတာ္ စီးလာသည့္ ပဲ့ခ်ိတ္စက္တပ္ေလွသည္ စက္ကုန္ဖြင့္္၍ အေျပးႏွင္ေနသည္။ အျခားေလွမ်ားကို တစ္ခုျပီးတစ္ခုေက်ာ္တက္လာခဲ့သည္။

“အင္း၀ ေရာက္ပါျပီဆရာ”

အေဖာ္ပါလာသူတစ္ဦး၏စကားေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္သူ႕ကို ေငးၾကည့္ေနမိ၏။ ကၽြန္ေတာ္တို႕၏ခရီးမွာ ေညာင္ေရႊ မွအင္းေလး ေဖာင္ေတာ္ဦးဘုရားသို႕သြားသည့္ ေရလမ္းခရီးျဖစ္သည္။ “အင္း၀ ေရာက္ျပီ” ဟူေသာစကား ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ “မႏၱေလး-အင္း၀”ကိုေျပးသတိရျပီး အေဖာ္ျဖစ္သူအားေၾကာင္ၾကည့္ေနမိသည္။ သို႕ေသာ္ မၾကာလိုက္ပါ။ အင္းေလးအ၀င္ကို “အင္း၀” ဟုေခၚေၾကာင္းခ်က္ခ်င္း သတိျပဳမိသြားသည္။ “ၾကိဳဆိုပါ၏” ဟူေသာ စာတန္းၾကီးကိုလည္း ေတြ႕ရသည္။ အျခားျမိဳ႕ရြာတို႕၏ အ၀င္၌ “ၾကိဳဆိုပါ၏” ဟူေသာ ဆိုင္းဘုတ္ကို ေျမၾကီးေပၚ၌ စိုက္ထူထားသည္။ ေရတိုင္းျပည္၊ ေရျမိဳ႕၊ ေရရြာျဖစ္သည္ အင္းေလးအ၀င္၌ကား “ၾကိဳဆိုပါ၏” ဟူေသာ ဆိုင္းဘုတ္ကို ေရထဲ၌ပင္ စိုက္ထူထားသည္ကို ေတြ႕ရသည္။

မၾကာမီရြာမသို႕ေရာက္လာၾက၏။ ရြာမသည္အင္းေလးက အၾကီးဆံုးရြာတစ္ရြာျဖစ္သည္။ အထက္တန္းေက်ာင္း ရွိသည္။ ရြာမ၌ ခရီးတစ္ေထာက္နားၾက၏။ ေန႕လယ္စာထမင္းကိုလည္း ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း အနီးရွိ အိမ္တစ္အိမ္ ၌စားၾကသည္။

ျပည္မရွိေက်းေတာသူ ေက်းေတာသားမ်ားကဲ့သို႕ပင္ အင္းေလးသူ အင္းေလးသားမ်ားသည္ ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြ ရွိၾကသည္။ စကားေျပာသည္ကို နားမလည္ေသာ္လညး္ သူတို႕၏အမူအရာတြင္ ရိုးသားမႈေပၚလြင္ေနသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ထမင္းႏွင့္ စားဖို႕ တိုဟူးခ်ဥ္သုပ္* ထြက္၀ယ္ၾက၏။ ေခ်ာင္းငယ္၏ ကမ္းႏွစ္ဖက္ ေရစပ္ရွိ တဲငယ္ ကေလးမ်ားတြင္ ေစ်းေရာင္းသည္။ ေစ်း၀ယ္သူသည္ ေလွျဖင့္ ၀ယ္ရ၏။ ေလွျဖင့္ ေစ်းေရာင္းျပီး ေလွျဖင့္ ေစ်း၀ယ္သူေတြလည္း ရွိ၏။

အင္းေလးကား ေရတိုင္းျပည္ျဖစ္သည္။ ေရထဲ၌ပင္ ဧည့္ရိပ္သာရွိသည္။ ေရထဲ၌ပင္ ေစ်းရွိသည္။ ပတ္၀န္းက်င္ ေရ၀ိုင္းေနသည့္ ကုန္းေျမေပၚ၌သာ ေနထိုင္ၾကသည္။

ရြာမ၌ ခရီးတစ္ေထာက္နားျပီး “နန္းပန္” သို႕ ခရီးဆက္သြား၏။ နန္းပန္၌ေဆးရုံရွိသည္။ အင္းထဲက လူနာမ်ားသည္ နန္းပန္ေဆးရုံသို႕ သြားၾကရသည္။ နန္းပန္ေဆးရုံ၌ ဆရာ၀န္ ႏွစ္ေယာက္ရွိ သည္။ ေဆးရုံရွိ လူနာကုတင္မ်ားမွာ တစ္ခါတစ္ရံ ျပည့္ေနျပီး တစ္ခါတစ္ရံအလြတ္ရွိေနသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေရာက္သြားသည့္ အခ်ိန္၌ကား လူနာခုတင္အလြတ္မ်ားရွိေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေရာက္သြား သည့္ေန႕ကား ေစ်းေန႕ျဖစ္သည္။ အထက္အညာျမိဳ႕မ်ား၌ကဲ့သို႔ ရွမ္းျပည္နယ္လည္း သူ႕ေန႕ႏွင့္သူသာ ေစ်းရွိသည္။ ေတာင္ၾကီးျမိဳ႕၌ပင္ ေစ်းေန႕ဟူ၍ ေန႕တစ္ေန႕ကို သတ္မွတ္ထားသည္။

ကၽြန္ေတာ္တို႕၏ေလွသည္ ခရီးဆက္ျပန္သည္။ နာမည္ေက်ာ္ အင္းေလးေဖာင္ေတာ္ဦးဘုရားကို လွမ္းျမင္ေနရ ျပီ။ အမွန္မွာ နန္းပန္မေရာက္ခင္ ေဖာင္ေတာ္ဦးဘုရားကို ၀င္လွ်င္ရ၏။ ကၽြန္ေတာ္တို႕က နန္းပန္ကို အရင္သြားလိုသည္ျဖစ္၍ ခရီးအဆံုးတြင္မွ ေဖာင္ေတာ္ဦး ဘုရားကို ၀င္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ေရျပင္ထဲ၌ထိုးထြက္ ေနေသာ ဘံုဗိမာန္ၾကီးသဖြယ္ေဖာင္ေတာ္ဦးဘုရားတန္ေဆာင္းကို ေလွေပၚမွ လွမ္းျမင္ရသည္။

ဘုရားေရာက္ေသာအခါ ဘုရားဖူးမ်ား ရႈပ္ရွက္ခက္ေနသည္။ အလြန္ေခါင္သည့္ ေရျပင္က်ယ္အလယ္တြင္ လာျပီး စည္စည္ကားကား ျဖစ္ေနသည္။ ဘုရားဖူးၾက၏။ ေဖာင္ေတာ္ဦးဘုရားကား တန္ခိုးၾကီးဘုရားျဖစ္၏။ သကၤန္းကပ္ျပီး ထိုသကၤန္းမွအစကို ယူေဆာင္ထားပါက အႏၱရာယ္ ခပ္သိမ္းကင္းျငိမ္းသည္ဟု အယူရွိၾကသည္။ ဘုရား မွာရုပ္ပြါးေလးဆူ* ျဖစ္သည္။ သို႕ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြ႕ရသည္မွာ ရုပ္ပြါးေလးဆူ* မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ေရႊတံုးေလးတံုးျဖစ္ေနသည္။ ေစတနာသဒၵါတရားထက္သန္လြန္းလွသည့္အတြက္ ဘုရားရုပ္ပြါးကို ေရႊခ်ထားၾက သည္မွာ ဘုရား၏ ရုပ္အသြင္ေတာ္ေပ်ာက္ျပီး ေရႊတံုးေရႊခဲမ်ားျဖစ္ေနေပျပီ။ မႏွစ္က ပခုကၠဴသိန္းဃိုရွင္ဘုရား ေရာက္သြား၏။ သိန္းဃိုရွင္ဘုရားလညး္ ထိုနည္းအတိုင္းပင္ ျဖစ္သည္။ မ်က္ႏွာေတာ္၌ ေရႊအထပ္ထပ္ခ်ထား သည္မွာ ဘုရား၏မ်က္ႏွာေတာ္ အသြင္ေပ်ာက္ေနျပီ။

ေဖာင္ေတာ္ဦး ရုပ္ပြါးေလးဆူ*ကို တန္ေစာင္းအတြင္းရွိ အုတ္ခံု ပလႅင္ေပၚ၌ကိုးကြယ္ထားၾက၏။ ကၽြန္ေတာ္ တို႕ အုတ္ခံုေပၚထိတက္ၾကည့္ၾကသည္။ အေပၚသို႕ “မိန္းမမ်ား မတက္ရ” ဟုဆိုင္းဘုတ္ခ်ိတ္ထားသည္။ အမ်ိဳးသမီးမ်ားမွာ ေအာက္ကသာ ထုိင္ျပီး ရွိခိုးပူေဇာ္ၾကရသည္။ ယင္းစည္းကမ္းခ်က္မွာ ေဖာင္ေတာ္ဦးဘုရား၌ သာမဟုတ္ေပ။ ျမန္မာႏိုင္ငံရွိတန္ခိုးၾကီးဘုရားတိုင္း၌ပင္ ယင္းစည္းကမ္းခ်က္ ကိုခ်ထားၾက၏။ ေရႊတိဂံုဘုရား၌ လည္း ထိုနည္းအတိုင္းပင္။ မိန္းမမ်ား အေပၚသို႕ မတက္ၾကရေပ။

အေတြးတစ္ခုေပၚလာသည္။

မိန္းမႏွင့္ ေယာက္်ား အဆင့္အတန္းခြဲျခားမႈသည္ အိႏၵိယက အရင္းခံလာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ေရွးေဟာင္း အိႏၵိယ လူေနမႈစနစ္အရ မိန္းမကို ေယာက္်ားထက္ နိမ့္က်သည္ဟု သေဘာထားၾကသည္။ ယင္းအယူအဆသည္ အျမစ္ တြယ္ေနသည္။ ဗုဒၶဘာသာကိုးကြယ္ဆည္းကပ္မႈႏွင့္ပတ္သက္၍ မိန္းမႏွင့္ေယာက္်ားအဆင့္အတန္းခဲြျခားထား ျခင္းသည္ ဗုဒၶ၏ အလုိက်မဟုတ္ေပ။ ဗုဒၶသည္ မိမိ၏အဆံုးအမ မိမိ၏တရားကို အားလံုးအတြက္ ညီတူညီမွ် တံခါးဖြင့္ထားေတာ္မူသည္။

ထို႕ေၾကာင့္မိန္းမအား
ဗုဒၶဘာသာကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ေရး၌ေယာက္်ားႏွင့္ တန္းတူအခြင့္အေး မေပးဘဲ ႏွိမ္ထား ျခင္းသည္ ဗုဒၶအလိုေတာ္က်လည္း မဟုတ္သည့္အတြက္ မိန္းမမ်ားအား မတရား ဖိႏွိပ္ထားသည့္ အယူေဆြး အယူေဟာင္းသာလွ်င္ျဖစ္သည္။ မိန္းမအား ေယာက္်ားေလာက္မျမတ္ဟု ယူဆသည့္ လြဲမွားေသာ အယူအဆမွ ေပါက္ဖြားလာသည့္ အယူေဟာင္း အယူေဆြးသာလွ်င္ျဖစ္သည္။ မိန္းမသည္ ဗုဒၶရုပ္ပြားနားကပ္၍ ငရဲၾကီးမည္ ဆိုပါကေယာက္်ားေကာ ဘာေၾကာင့္ ငရဲမၾကီးရမွာနည္း။ မိန္းမလည္းလူ၊ ေယာက္်ားလည္းလူျဖစ္သည္။ လူလူ ခ်င္း အဆင့္အတန္းခဲြျခားမႈကို ယခုေခတ္တြင္ေျမျမွဳပ္ သျဂၤိဳလ္ပစ္သင့္ၾကေလျပီ။

ေဖာင္ေတာ္ဦးဘုရားတြင္ ေတြ႕ခဲ့ရသည့္ “မိန္းမမ်ား မတက္ရ” ဟူေသာ ဆိုင္းဘုတ္ကို ျမင္ခဲ့ရာမွ မိန္းမႏွင့္ ေယာက္်ား တန္းတူအခြင့္အေရးအေၾကာင္းကို စဥ္းစားေနမိသည္။

ပဲ့ခ်ိတ္စက္တပ္ေရယာဥ္ကေလးသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို သယ္ေဆာင္ျပီး ေဖာင္ေတာ္ဦးဘုရားမွ ထြက္လာသည္။ ကၽြန္ေတာ္၏အေတြးသည္ အမွ်င္မျပတ္ေသးေပ။ မၾကာမီ ေရယာဥ္ကေလးသည္ ေရထဲမွ ထိုးထြက္သည့္ ဘံုဗိမာန္ၾကီးႏွင့္ အလားသဏၭာန္ တူသည့္ေဖာင္ေတာ္ဦးဘုရားတန္ေဆာင္းၾကီးကိုလည္းေကာင္း၊ ေရတိုင္းျပည္၊ ေရရပ္ရြာ ျဖစ္သည့္အင္းေလးကိုလည္းေကာင္း၊ ေနာက္တြင္ထားခဲ့ျပီး၊ ေျမေပၚတိုင္းျပည္ျဖစ္သည့္ ေညာင္ေရႊျမိဳ႕သို႕ ဦးတည္ဆိုက္ကပ္လာသည္။

ရႈေဒါင့္၊ ၁၅-၆-၇၁


(တိုဟူးခ်ဥ္သုပ္* - တုိ႕ဟူးသုပ္၊ ရုပ္ပြားေလးဆူ* - ရုပ္ပြား ငါးဆူ)


Wednesday, May 19, 2010

ေအးစက္စက္ ရွန္းက်န္႕

ျမန္မာျပည္မွာေနတံုးက မိသားစုနဲ႕ျဖစ္ျဖစ္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ျဖစ္ျဖစ္၊ အလုပ္ကိစၥျဖစ္ျဖစ္ ခရီးအတို၊ အရွည္မ်ိဳးစံု မၾကာခဏသြားေလ့ရွိတဲ့အက်င့္က အခုေကာင္းေကာင္းဒုကၡေပးေနပါတယ္။ တေနရာထဲမွာေနတာ ေလးငါး ေျခာက္လၾကာတာနဲ႕ ခရီးထြက္ခ်င္လာေရာ။ အခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ အေျခအေနမေပးေသးေတာ့ အရင္က သြားခဲ့ဖူးတဲ့ ေနရာက ဓါတ္ပံုေလးေတြကိုပဲ ရေသ့စိတ္ေျဖ ၾကည့္ရအံုးမယ္။

ဒါေပမယ့္လည္း အရမ္းေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ ခရီးေတြက ဓါတ္ပံုေတြျမင္ရင္ပိုေရာဂါတက္ေနမွာစိုးလို႕ ေပ်ာ္စရာ သိပ္မေကာင္းခဲ့တဲ့ ေအးစက္စက္ ခရီးတခုက ဓါတ္ပံုေလးေတြကိုပဲျပန္ၾကည့္ပါေတာ့မယ္။

၂၀၀၉ ေဖေဖာ္၀ါရီလတံုးက တရုတ္ျပည္ ရွန္းက်န္႕ (အဲလိုပဲအသံထြက္မယ္တူပါတယ္) ကိုေလးငါးရက္ေလာက္ သြားခဲ့ရပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ကုိယ့္အလုပ္နဲ႕လဲသိပ္မပတ္သက္ပဲနဲ႕ သူမ်ားရုံးခြဲအတြက္နဲ႕ တရုတ္ျပည္ကို သြားခဲ့ရတာ တရုတ္စကားတတ္လို႕မဟုတ္ပါဘူး။ ျမန္မာစကားတတ္လို႕ပါ။ ျမန္မာျပည္ကဆရာသမားက ဂ်ာမဏီျပပြဲသြားတံုးကေတာ့ ကိုယ့္တပည့္ေက်ာ္ကိုေခၚသြားဖို႕သတိမရပဲ၊ တရုတ္ျပည္ကိစၥရွိမွပဲ ဒီခရီးကေတာ့ မိုးဦးထက္သင့္ေတာ္တဲ့လူ မရွိဆိုပဲ။ ကၽြန္မကလည္း တရုတ္ျပည္က ျပန္လာျပီးရင္ ျမန္မာျပည္ကို (၁၀)ရက္ေလာက္ ခြင့္ယူစရာမလုိပဲ ျပန္ရမယ္ဆိုတဲ့ မက္လံုးေလးကိုသေဘာက်ျပီး သြားေပးဖို႕ သေဘာတူလိုက္ပါတယ္။

ရွန္းက်န္႕ကိုေလယာဥ္ဆိုက္ေတာ့ ည(၁၁)နာရီထိုးေနပါျပီ။ ေလဆိပ္အ၀င္မွာအရာရွိကေမးအဂၤလိပ္သံျပတ္နဲ႕ ဘယ္ေလာက္ၾကာေနမွာလဲတဲ့။ (၁)ပတ္လို႕ ပါးစပ္ကေျဖလိုက္ေပမယ့္၊ စိတ္ထဲမွာေတာ့ အမေလး...သူတို႕က အဲဒီထက္ၾကာၾကာေနေပးပါလို႕ ေတာင္းပန္ျပီးေခၚထားရင္ေတာင္ မေနဘူး၊ စိတ္ခ်လို႕ ေျပာမိပါတယ္။ အျပင္ထြက္လာေတာ့ အဲဒီ့ဘက္ရုံးက၀န္ထမ္းတေယာက္က ကၽြန္မ နာမည္ေရးထားတဲ့ စာရြက္ေလးကိုင္ျပီးၾကိဳေနျပီး တည္းရမယ့္ဟိုတယ္ကိုပို႕ေပးပါတယ္။

လာၾကိဳတဲ့ လူက ကုတ္၊ နက္(ခ္)တုိင္ ၀တ္စံုျပည့္နဲ႕ ကားကလဲ ေျပာင္လက္ေနတဲ့ ဘီအမ္ဒဗလ်ဴနဲ႕ဆိုေတာ့ ပထမေတာ့ ငါ့ကို ျမန္မာရုံးရဲ႕ ဂ်ီအမ္မ်ားမွတ္ေနလားလို႕ ဘ၀င္ေျမာက္မိပါေသးတယ္။ ေနာက္မွသိရတာက တရုတ္ျပည္မွာ ဒရိုင္ဘာတိုင္းက အေနာက္တိုင္း၀တ္စံုျပည့္၀တ္တယ္ဆိုဘဲ။ ကားကလဲ သူတို႕ရုံးက အဆင္ေျပသလိုစီစဥ္တာ၊ ေနာက္ရက္ စကၤာပူရုံးက ဒါရိုက္တာေရာက္လာျပီးေတာ့ ကၽြန္မတို႕ (၂)ေယာက္ ကိုစက္ရုံသြားဖို႕လာၾကိဳေတာ့ ေပါင္မုန္႕ကားလိုကားမ်ိဳးတလွည့္၊ ဆလြန္းကားတလွည့္ အဆင္ေျပသလိုပါပဲ။

မနက္အိပ္ရာကႏိုးလို႕ မွန္ျပတင္းေပါက္က လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ အျပင္မွာျမဴခိုးေတြေ၀ျပီး ေတာင္ေတြကို လွမ္းျမင္ရေတာ့ နည္းနည္းစိတ္ၾကည္ႏူးသြားတယ္။ ေတာင္ၾကီးလိုလိုဘာလိုလုိေပါ့။
တကယ္တမ္းက အဲဒီျမိဳ႕က စီးပြါးေရးဇံလိုမ်ိဳး၊ စက္မႈဇံုလိုမိ်ဳးသက္သက္ပါပဲ။ ဘာမွသမိုင္း၀င္ အထင္ကရေနရာလဲမရွိ။ ေရာက္စတံုးမနက္ပိုင္းၾကည့္တံုးကေတာ့ ေတာင္ၾကီးနဲ႕တူသလိုလိုပဲ၊ ေနာက္ပိုင္းစက္ရုံသြားရင္း ျဖတ္သြားျဖတ္လာ လမး္ေတြ ၾကည့္ေတာ့ မႏၱေလးနဲ႕တူသြားတယ္။

မနက္စာဆင္းစားျပီးအခန္းျပန္ေရာက္ေတာ့ ေဟာင္ေကာင္ကေနလာမယ့္ ဒါရိုက္တာက ဖုန္းလွမ္းဆက္တယ္။ သူက ညဘက္မွရွန္းက်န္႕ကိုေရာက္မွာမို႕လို႕ စက္ရုံကိုေတာ့ မနက္ျဖန္မွသြားရမယ္တဲ့။ အဲဒီေတာ့ ဒီေန႕တေန႕လံုးဘယ္မွ မသြားပဲနဲ႕ ေဟာ္တယ္ထဲမွာပဲေနျပီး Manual ကိုၾကိဳဖတ္ထားတဲ့။ စားခ်င္တာ ဟိုတယ္ထဲမွာပဲၾကိဳက္တာမွာစား၊ အျပင္ကိုေတာ့ လံုး၀မသြားပါနဲဲ႕တဲ့။ အိုေခ လို႕ေျပာျပီး ဖုန္းခ်တာနဲ႕ အင္တာနက္၀င္၊ကိုနဗနရဲ႕Blogမွာမဖတ္ရေသးတဲ့ပိုစ့္ေတြ၀င္ဖတ္ေနလိုက္တာေန႕လည္စာနဲ႕ ညစာကိုေတာင္ ေပါင္းျပီးစားျဖစ္တယ္။ ညဘက္က်မွ သတိရျပီးသူ႕Manual စာအုပ္ကို ၁၀မိနစ္ေလာက္ဟိုလွန္၊ဒီလွန္ ၾကည့္လိုက္တယ္။

ေနာက္သံုးရက္ေတာ့ ဘာမွမထူးျခားပါဘူး။ စက္ရုံကပို႕ေပးထားတဲ့ဟုိတယ္ကေန ကၽြန္မတုိ႕စကၤာပူရုံးကလူေတြ လာရင္တည္းေနက် လူနဲနဲပိုစည္တဲ့ေနရာကဟိုတယ္ကိုေနာက္ရက္မွာေျပာင္းေပးတယ္။ ေန႕တိုင္းမနက္စာစား၊ လာၾကိဳတဲ့ကားနဲ႕စက္ရံုသြား၊ တရုတ္အင္ဂ်င္နီယာကတရုတ္ဗားရွင္းတင္ထားတဲ့စက္ကိုဖြင့္ျပီးေရွ႕ကျပ၊ ကၽြန္မကအဂၤလိပ္ဗားရွင္း တင္ထားတဲ့ စက္နဲ႕ေနာက္ကလိုက္လုပ္။ ႏွစ္ေယာက္သား နားမလည္ႏိုင္ေတာ့ဘူးဆိုရင္ bilingual ရတဲ့ ဒါရိုက္တာက ၀င္ရွင္းေပးနဲ႕။ ေလးရက္ေျမာက္ေန႕ ေနာက္ဆံုးရက္မွာေတာ့ ေန႕တ၀က္ေလာက္လုပ္ျပီးတာနဲ႕ ျပီးသြားပါျပီ။ ေလယာဥ္ခ်ိန္ကလဲ ညဆယ္နာရီမွ။

ေန႕လည္စာစားျပီး ဟိုတယ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဒါရိုက္တာက သူ႕ကိစၥနဲ႕အျပင္သြားအံုးမယ္ဆိုေတာ့ ကၽြန္မလဲ ထမင္းစားခန္းကေနလွမ္းျမင္ေနရတဲ့ (ေအာက္ကပုံ) ေနရာကိုျပျပီး ငါဒီေနရာေတာ့ သြားေလွ်ာက္ၾကည့္လို႕ရတယ္ မဟုတ္လားဆိုေတာ့ ရပါတယ္တဲ့။ ဒီေနရာက ခရီးသြားေတြ လာေနက်ေနရာဆိုေတာ့ လံုျခံဳတယ္ဆိုေတာ့ ကၽြန္မတေယာက္ထဲတံတားအနီေပၚျဖတ္ေလွ်ာက္ခဲ့တယ္။ ညေနေလးနာရီေလာက္ အံု႕အံု႕မွိဳင္းမိွဳင္းနဲ႕ေပမယ့္ ရာသီဥတုကေအးေနေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္လို႕ေတာ့ ေကာင္းပါတယ္။

တရုတ္လုိလဲနားမလည္၊ ေျမပံုလဲမပါ၊ အေဖာ္လဲမပါပဲ တေယာက္ထဲ ေယာင္လည္လည္ မသိျခင္းမ်ားစြာနဲ႕ပဲ ေလွ်ာက္လည္တယ္လို႕ေျပာရယံု ေလွ်ာက္လည္ျခင္းေပါ့။


တံတားဆံုးေတာ့ ဘာေရးထားမွန္းမသိတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္နားေရာက္သြားေရာ။ တရုတ္စာတတ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းကို ဒီပံုျပန္ ျပၾကည့္ေတာ့ သူက တိုင္းရင္းသားေက်းရြာလိုဟာမ်ိဳးလို႕ေျပာတာပဲ။ အထဲမွာကားနဲ႕ေလွ်ာက္လည္လို႕ ရတယ္ဆိုေပမယ့္ အခ်ိန္ကုန္မွာစိုးလို႕ မ၀င္ေတာ့ပါဘူး။

အေပါက္၀မွာ တေယာက္ထဲဟုိေငးဒီေငးနဲ႕ ထုိင္ေနရင္း ေရွ႕ကိုနည္းနည္းဆက္ေလွ်ာက္ၾကည့္ဖို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ မနက္တိုင္း ဒီလမ္းတေလွ်ာက္ ကားျဖတ္သြားေနက်ဆိုေတာ့ တည့္တည့္ေလွ်ာက္သြားရင္ ေနာက္ထပ္ ဘာၾကီးမွန္းမသိတဲ့လူစည္ကားရာေနရာတခုရွိတာ သိတယ္ေလ။ လူသြားလူလာမျပတ္တဲ့ လမ္းမၾကီးဆိုေတာ့ တေယာက္ထဲေပမယ့္ မေၾကာက္မိဘူး။


ေလွ်ာက္လာရင္းနဲ႕ မိနစ္သံုးဆယ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ဒီေၾကးရုပ္ေတြနားေရာက္လာေရာ။ ဘယ္ႏွခုႏွစ္က ဘာအတြက္ လုပ္ထားတာမွန္းမသိဘဲ ဓါတ္ပံုရိုက္လိုက္ေရာ။



ဒီတေယာက္က ခ်စ္ေကာင္းလိုလို၊ ေဒြးလိုလိုေနာ္။
ေဟာ...ေနာက္ဆံုးမွာ လူေတြအမ်ားၾကီးရွိတဲ့ ေနရာကိုေရာက္လာပါတယ္။ Window of The World လို႕ဆိုင္းဘုတ္တင္ထားတယ္။
ဂိတ္မွာ ၀င္ေၾကးေပးျပီး ေတာင္ကုန္းေပၚကိုတက္လို႕ရေပမယ့္ အဲဒီ့ကိုလဲမ၀င္ခဲ့ဘူး။ ၾကည့္ရတာအေပၚမွာ ကမၻာအရပ္ရပ္က နာမည္ၾကီးပစၥည္းေတြ၊ ေနရာေတြကို အတုလုပ္ထားပံုပဲ။ အျပင္ကၾကည့္ရင္လဲ ျမင္သင့္သေလာက္ျမင္ရတာပဲေလ။

ဗီးနပ္စ္လဲေတာင္ကုန္းေပၚမွာအလွျပလို႕၊ ေဒးဗစ္ကေတာ့ ေဘးကေနေဘာ္ဒီဂတ္လားေတာ့ မသိဘူး။ အီဂ်စ္ကအရုပ္နဲ႕ ျပင္သစ္က တာ၀ါလဲ တရုတ္ျပည္ကိုေရာက္လို႕။



ရင္ျပင္မွာေတာ့ လာလည္တဲ့လူေတြေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္။ ၾကည့္ရတာျပည္တြင္း ခရီးသြားေတြမ်ားပံုရတယ္။
အျပန္က်ေတာ့ လမ္းကိုကူးျပီး တဖက္ျခမ္းကေနျပန္ေလွ်ာက္လာတယ္။
ဘာပန္းမွန္းမသိတဲ့ ပန္းေလးေတြလွလို႕။ ေသေသခ်ာခ်ာရပ္ၾကည့္ခဲ့ေသးတယ္။
ေတာင္ၾကီးမွာေဆာင္းတြင္းလမ္းေလွ်ာက္ရသလိုပဲ။ အေႏြးထည္၀တ္ထားတာေတာင္ ေအးတယ္။
ဒါကေတာ့ ေသခ်ာတယ္။ ေျမေအာက္ရထား ဘူတာရုံပဲ။
ေနာက္တေနရာေရာက္ေတာ့ ရုံးတရုံးေရွ႕ ေၾကးသြန္းရုပ္လို႕ထင္ရတဲ့ ျမင္းေတြ။ ၾကည့္လို႕ေတာ့ေကာင္းသားပဲေနာ္။


ဒါလဲ လမ္းတဖက္မွာရွိတဲ့ ဘာအတြက္ေဆာက္ထားမွန္းမသိတဲ့ ေလွၾကီး(သေဘၤာၾကီး) ပဲ။

ေရွာ့ပင္းေမာလ္လား ရုံးၾကီးၾကီးလားေတာ့ မသိဘူး။
သူတို႕ေတြက အေဆာက္အအံုေတြေရွ႕မွာ ရုပ္တုေတြထားတာ အေတာ္၀ါသနာပါပံုရတယ္။
ျပန္ေရာက္ပါျပီ။
အဲလိုေလွ်ာက္သြားလိုက္တာ ေပ်ာ္တယ္လို႕လဲမဟုတ္ေပမယ့္နည္းနည္းေတာ့ေက်နပ္သြားပါတယ္။




Sunday, May 16, 2010

မိုး......မိုး........မိုး

(photo : google)

့္(photo: http://www.demowaiyan.co.cc/2010/05/blog-post_3769.html)

ဒီဓါတ္ပံုႏွစ္ပံုက ရိုက္ထားတဲ့ ေနရာခ်င္း၊ယူထားတဲ့ ရႈေထာင့္ခ်င္းမတူေပမယ့္ အျပင္မွာေတာ့ ေခ်ာင္းတခုထဲ တဆက္ထဲပါ။ အေပၚပံုကေန မီတာ ၂၀၀ေလာက္သြားလိုက္ရင္ ေအာက္ကပံုရဲ႕ေနရာကိုေရာက္ပါျပီ။ အေပၚပံုကေတာ့ ပံုမွန္ေခ်ာင္းထဲမွာေရရွိေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ရိုက္ထားတာျဖစ္ျပီး ေအာက္ကပံုကေတာ့ ခုေလာေလာဆယ္ျဖစ္ေနတဲ့ အေျခအေနပါ။

ကၽြန္မတို႕အင္းေလးမွာေနတဲ့လူေတြတင္မကပဲ အင္တာနက္မွာ၊ ဂ်ာနယ္ေတြမွာ အင္းေလးကန္ရဲ႕ ေရခန္းေနတဲ့ပံုေတြၾကည့္ရတဲ့လူတိုင္းစိတ္မေကာင္းျဖစ္ၾက၊ စိတ္ညွိဳးႏြမ္းပူပန္မႈကို ခံစားၾကရတာ။ လြန္ခဲ့တဲ့တလေလာက္ထဲက ကၽြန္မတို႕အခ်င္းခ်င္း ေတြ႕ၾကရင္ျဖစ္ျဖစ္၊ ဖုန္းဆက္ျဖစ္ရင္ျဖစ္ျဖစ္ အမ်ားဆံုးေျပာျဖစ္ၾကတဲ့အေၾကာင္းအရာက အင္းထဲမွာဘယ္ေလာက္ ေရေျခာက္ေနျပီဆိုတဲ့အေၾကာင္းပဲ။ ရြာကိုဖုံးဆက္ျဖစ္ရင္ ေမးျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္းကလဲ ေရအေၾကာင္းပဲ။

ႏွစ္တိုင္း ေႏြရာသီဆိုပံုမွန္ရွိေနက်ေရထက္နည္းသြားတတ္တာသဘာ၀ေပမယ့္ ဒီႏွစ္ကေတာ့ စံခ်ိန္တင္ လိုက္တာပါပဲ။ သမိုင္းေပစာအေထာက္အထားအရ ဒီႏွစ္မွာ ရြာသက္တမ္း ႏွစ္၅၀၀ျပည့္ျပီျဖစ္တဲ့ ကၽြန္မတို႕ရဲ႕ဟဲယာရြာမမွာ ဒီေလာက္ေရခမ္းေျခာက္တဲ့အျဖစ္မ်ိဳးဟာ ဒီတခါပဲျဖစ္ဖူးတယ္။ ေမြးကထဲက ဘယ္ေနရာၾကည့္ၾကည့္ ေတာင္တန္းနဲ႕၊ ေရနဲ႕ဆိုတာ အျမဲျမင္ေတြ႕ေနရတဲ့ လူေတြအခုလိုအျဖစ္မ်ိဳးၾကံဳရေတာ့ လူတိုင္းစိတ္ထိခိုက္၊ ၀မ္းနည္းၾကပါတယ္။

ျပီးခဲ့တဲ့အပတ္က အေဒၚေတြနဲ႕ ဖံုးေျပာျဖစ္လို႕ေမးရင္း သူတို႕ဆိုေျပာရင္းနဲ႕ ငိုသံေတာင္ပါလာပါတယ္။ ကၽြန္မငယ္ငယ္တံုးက တခ်ိဳ႕အမ်ိဳးေတြ ရန္ကုန္လာလည္ရင္ တအ့ံတၾသေျပာတာက နင္တို႕ဆီမွာ ေရလဲမရွိဘူး၊ ေတာင္လည္းမရွိဘူးေနာ္တဲ့။ ရန္ကုန္ကို တေခါက္မကေရာက္ဖူးလဲေရမရွိ၊ ေတာင္မရွိတဲ့အျဖစ္ဟာ သူတို႕အတြက္ထူးဆန္းေနတံုးပဲ။ ရန္ကုန္မွာေနလို႕တပတ္၊ ႏွစ္ပတ္ေလာက္ရွိလာရင္ေတာင္ေတြ၊ ေရေတြကိုလြမ္းလာၾကပါျပီ။ သူတို႕ကို ျပန္ရႊင္လန္းေစခ်င္ရင္ေတာ့ အင္းလ်ားကန္၊ ကန္ေတာ္ၾကီး၊ ေက်ာင္တန္းေရလည္ဖက္ေခၚသြားရင္နည္းနည္း အလြမ္းေျပသြားၾကေရာ။ အဲဒါကိုၾကည့္ရင္ သူတို႕ဘ၀က ေရထဲမွာေနရတာ ဘယ္ေလာက္အသားက်ေနလဲလို႕ သိႏုိင္ပါတယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံအရပ္ရပ္က၊ ကမၻာအရပ္ရပ္ကလူေတြကေတာ့ ေတာင္ေပၚမွာရွိတဲ့ေရကန္ၾကီးဆိုျပီး အထူးအဆန္း အေနနဲ႕ လာလည္ၾကေပမယ့္ တျခားေဒသကိုသိပ္အေရာက္အေပါက္မရွိတဲ့ ကၽြန္မတို႕ရဲ႕အမ်ိဳးတခ်ိဳ႕ကေတာ့ တျခားေနရာမွာ ငါတို႕လို ေရလဲမရွိဘူးဆိုျပီး အံ့ၾသၾကတယ္။

တကယ္ေတာ့ အင္းေလးကန္ရဲ႕ အဓိကေရအရင္းအျမစ္က ကန္ရဲ႕ ပတ္ပတ္လည္မွာ ရွိတဲ့ေတာင္တန္းေတြက ေနစီးဆင္းလာတဲ့ေခ်ာင္းေတြကပါ။ေႏြရာသီေရာက္ရင္မိုးမရြာတာရယ္၊ေနပူရွိန္ေၾကာင့္ေရေငြ႕ပ်ံတာရယ္ေၾကာင့္ ကန္ေရျပင္ တိမ္သြားတတ္တာ၊ ေခ်ာင္းေတြမွာေရနည္းသြားတတ္တာ ႏွစ္စဥ္ျဖစ္ေနက် သဘာ၀ဆိုေပမယ့္ လြန္ခဲ့တဲ့ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ကစျပီးမွတခ်ိဳ႕ေခ်ာင္းထဲေတြမွာေရမရွိသေလာက္ ခန္းသြားမ်ဳိးစၾကံဳခဲ့ရပါတယ္။

ကၽြန္မတို႕အိမ္ေရွ႕ကေခ်ာင္းဆိုရင္ လြန္ခဲ့တဲ့ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ကစျပီး တခ်ိဳ႕ႏွစ္ေႏြရာသီမွာ လံုး၀ေျခာက္သြားလိုက္၊ တခ်ိဳ႕ႏွစ္ ေႏြရာသီမွာေတာ့ ေမာ္ေတာ္တစင္း၊ ႏွစ္စင္း သြားရုံေလာက္ေတာ့ ေရက်န္လိုက္နဲ႕။

ဒါေပမယ့္ ၂၀၀၈ခုႏွစ္ ေမလမွာ ကၽြန္မအင္းေလးျပန္တံုးက အေပၚကဓါတ္ပံုထဲမွာပါတဲ့ ေရေျခာက္ေနတဲ့ေခ်ာင္းမွာ ေမာ္ေတာ္ေမာင္းလို႕ရခဲ့ပါေသးတယ္။ အဲဒီေခ်ာင္းကကၽြန္မတို႕ရြာကေန ေဖာင္ေတာ္ဦးဘုရားကိုသြားတဲ့ ေခ်ာင္းမၾကီးတခုေပါ့။ ရြာျပန္ခါနီး ဖုန္းဆက္ေမးရေသးတယ္။ အိမ္ေရွ႕ေခ်ာင္းေမာ္ေတာ္၀င္လို႕ရလားလို႕။ ေရေတာ့နည္းေနေပမယ့္ ေရေၾကာင္းသိတဲ့ ေမာ္ေတာ္သမား ဆိုရင္ေတာ့ေမာင္းလို႕ရတယ္ဆိုျပီး ကၽြန္မတို႕ကို ရြာကေမာင္ေလးေတြကပဲ ေဖာင္ေတာ္ဦးဘုရားမွာ ေမာ္ေတာ္နဲ႕ လာၾကိဳျပီး သူတို႕ေမာ္ေတာ္ကေရွ႕ကေမာင္း၊ ေညာင္ေရႊကေမာ္ေတာ္သမားက သူတို႕ေမာင္းတဲ့ လမ္းေၾကာင္းအတိုင္းေနာက္ကလိုက္ေမာင္းလို႕ ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ႕ အိမ္ေရာက္ခဲ့တယ္။ ဒီႏွစ္ေတာ့ အဲဒီေခ်ာင္းက ေရတစက္မွေတာင္မရွိေတာ့ဘူး။ အိမ္ေရွ႕ကေခ်ာင္းကေတာ့ ပက္ၾကားအက္ေတာင္ေပၚေနပါျပီ။

ကံေကာင္းတယ္လို႕ပဲေျပာရမလား၊ ဒုကၡေတြကို ေ၀မွ်မခံစားဘူး လို႕ပဲေျပာရမလား။ အဲေလာက္ေရခမ္းတဲ့အခ်ိန္မွာ တခါမွ ရြာကိုမျပန္ျဖစ္ခဲ့ဘူး။ ျပန္သြားျဖစ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ဆိုလဲ ဒီႏွစ္ေႏြမွာေတာ့ ေရဘယ္လိုနည္းတာဆိုတဲ့ေခါင္းစဥ္နဲ႕ ေျပာျပခဲ့ၾကေပမယ့္ သူတို႕ကလဲ ဓါတ္ပံုရိုက္ထားတာတို႕၊ ဘာတို႕မလုပ္ထားေတာ့ ကိုယ့္မ်က္စိနဲ႕ ေတြ႕ဖူးလိုက္ရတာေတာ့ ဒီႏွစ္မွပါပဲ။

ပံုမွန္ဆိုရင္ေတာ့ သၾကၤန္ျပီးလို႕ ႏွစ္သစ္တရားနာျပီးခ်ိန္ဆိုရင္ မိုးတခါေလာက္ရြာ၊ ေမလလယ္ေလာက္ ေတာင္ေပၚမွာလဲ မိုးစရြာျပီဆိုရင္ ေခ်ာင္းေရ ေတြဆင္းျပီး ဇြန္၊ ဇူလိုင္ေလာက္ဆိုရင္ ေခ်ာင္းေတြမွာ ေရတျဖည္းျဖည္းျပန္ျပည့္လာပါတယ္။ စက္တင္ဘာ၊ ေအာက္တိုဘာကေတာ့ ေရအျပည့္ဆံုး လေတြေပါ့။ ေဆာင္းတြင္းမွာ ေရပံုမွန္ရွိေနျပီး ေႏြစ၀င္တာနဲ႕ ေရတျဖည္းျဖည္းျပန္နည္းသြားတတ္တာ ႏွစ္စဥ္လည္ေနက် သဘာ၀စက္၀ိုင္းပါ။
အင္းထဲမွာမိုးမရြာေပမယ့္ ေတာင္ေပၚေတြမွာမိုးရြာရင္လဲ ေခ်ာင္းေရေတြဆင္းလာတာမို႕ မိုးရြာဖို႕သာအဓိကပါ။ အခုသၾကၤန္ျပီးေနာက္ပိုင္း ရြာတိုင္းရြာတိုင္းမွာ ႏွစ္သစ္တရားနာေတြဆက္တိုက္လုပ္ေနၾကတယ္လို႕သိရျပီး ဒီမနက္ကေတာ့အင္းေလးကိုဖံုးဆက္ျပီးတဲ့အကိုတေယာက္ဆီကသတင္းေကာင္းၾကားလိုက္ရလို႕ နဲနဲစိတ္ခ်မ္းသာသြားပါတယ္။ မေန႕ကေတာင္ၾကီးအင္းေလးမွာမိုးရြာတယ္တဲ့။






Thursday, May 6, 2010

ပ်ံသန္းသြားတဲ့ ငွက္ေလး


၂၀၀၃ခုႏွစ္
မုိးဦး...ဒီေဒတာေတြက ဟိုဘက္ရုံးက ဒင္န္နီတြက္ေပးလိုက္တာ၊ အဲဒီအတိုင္း တင္ဖို႕ျပင္လိုက္ေတာ့၊ ျပီးရင္ မေန႕က ယူလာတဲ့စာရြက္ကုိ ဒင္န္နီ႕ဆီ ဖက္စ္ပို႕ေပးလုိက္၊ သူဆက္လုပ္လို႕ရေအာင္”


၂၀၀၄ခုႏွစ္
“ဟိုင္း...ဒင္န္နီ...ငါဒီဘက္ရုံးက မိုးဦးပါ။ ပေရာဂ်က္ ေအ နဲ႕ပတ္သက္ျပီး နင့္ကိုဆက္လိုက္ဖုိ႕ ငါ့ေဘာစ့္ကေျပာထားလို႕။ နင္လုပ္တာဘယ္အေျခအေနရွိျပီလဲ။ ငါ့ကိုအေျခအေနေလး ေျပာပါအံုး။ တခုခုလိုရင္လဲ ငါ့ကိုလွမ္းေမးပါ။”

....
“ဒင္န္နီေရ...ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ငါတို႕အခ်ိန္မွီတင္လိုက္ႏိုင္တယ္။ ရီဇာတ္သိရရင္မင္းကိုလွမ္းေျပာမယ္။
.....


၂၀၀၅ခုႏွစ္
“ဟိုင္း..ဒင္န္နီ... အတက္ခ်္ဖိုင္ေတြသာၾကည့္ပါေတာ့။ အရမ္းကို ရႈပ္ေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႕ေပးႏုိင္တဲ့အခ်က္အလက္ေတြကဒါပဲရွိတယ္။ နင္ငါ့ကိုကူမယ္မဟုတ္လား။ ေက်းဇူးအရင္တင္ထားမယ္ေနာ္။ ေအာ္...ငါတို႕ဆီမွာ စကိုက္ပ္ ေျပာလို႕အဆင္မေျပဘူး။ နင္ ဂူးဂဲလ္ အေကာင့္ဖြင့္ထားပါလား။ ငါ့ရဲ႕ ဂူးဂဲလ္နာမည္က moeoo..... နင္ငါ့ကို အင္ဗိုက္လုပ္လိုက္ေနာ္”

“ဟိုင္း..မိုးဦး.. ငါတို႕လဲ ဒီဘက္မွာအလုပ္အရမ္းရႈပ္ေနတယ္။ ဂ်ိမ္စ္းဒီအပတ္ထဲမွာ အဲဒီကိုလာရင္ ငါ့ေဆာ့ဖ္၀ဲလ္ စီဒီထည့္ေပးလိုက္မယ္။ နင့္စက္ထဲမွာ အင္စေတာလ္လုပ္ျပီး စမ္းတြက္ၾကည့္ပါ။ အခုေတာ့ နမူနာတြက္ထားတဲ့ ဟာေတြကိုပဲ အတက္ခ်္လုပ္ေပးလိုက္တယ္။ နင္ၾကိဳးစားၾကည့္ျပီး လုိအပ္ရင္ ငါ့ကိုျပန္ေမးပါ။ ”

“ဟုိင္း..ဒင္န္နီ..ငါေဆာဖ့္၀ဲလ္အင္စေတာလုပ္ျပီး စမ္းတြက္ၾကည့္တယ္။ အဆင္ေျပမယ္လို႕ေမွ်ာ္လင့္ရတယ္။ နင့္ကိုငါ တခုေမးလို႕ရမလား.........”

“ဟိုင္း...ဒင္န္နီ...အိုေကသြားျပီ။ နင္ေျပာတဲ့အတုိင္း ေဒတာရိုက္ထည့္လိုက္တာ။ ေက်းဇူး။”

၂၀၀၆ခုႏွစ္
Denny is Online.

Denny :ဟိုင္း...မိုးဦး

Moe Oo : ဟိုင္း..ဒင္န္နီ

Denny : နင္မျပန္ေသးဘူးလား

Moe Oo : ငါ့အလုပ္ေတြမျပီးေသးဘူး၊ ျပန္လို႕မရေသးဘူး။ နင္ေရာ။ နင္တို႕ ဘက္မွာ ၁၀နာရီေတာင္ခြဲေနျပီ။ ရံုးမွာပဲရွိေသးတာလား။

Denny : ငါလဲျပန္လို႕မရေသးဘူး။ ေန႕လည္ဘက္ဆို ေဘာစ့္က စကားေခၚေခၚေျပာေနလို႕အလုပ္ေတြျပီးေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ဘူး။

Moe Oo : ေအး၊ ဟုတ္တယ္။ ငါလဲ အတူတူပါပဲ။

Denny : အက္မင္ကပို႕လိုက္တဲ့အီးေမလ္းရတယ္။ နင္တို႕ဘက္မွာ ျမန္မာနယူးရီးယားအတြက္ ရုံးတပတ္ေလာက္ပိတ္မယ္ဆို၊ ေကာင္းလိုက္တာ။ နင္ေကာင္းေကာင္းနားရေတာ့မွာေပါ့။

Moe Oo : ေအး၊အဲဒါေၾကာင့္ ရုံးမပိတ္ခင္ အလုပ္ေတြ ျပီးေအာင္ ၾကိဳးစားေနရတာေပါ့။ ဒါနဲ႕စကားမစပ္...နင္တို႕ ခရီးထြက္တံုးက ဓါတ္ပံုေတြ ဂ်ိမ္စ္းလာတံုးက ျပလို႕ငါတို႕ၾကည့္ရတယ္။ နင္အရမ္းေပ်ာ္ေနတဲ့ပံုပဲ။”

Denny : ေအးေသခ်ာတာေပါ့။ ငါတို႕အရမ္းေပ်ာ္ခဲ့ၾကတယ္။ အခုေတာ့ ရုံးျပန္ေရာက္ျပီဆိုေတာ့ ေရာခ့္အင္ရိုးျပန္ကရျပီေလ။ အိုေက။ နင္လဲဆက္လုပ္လိုက္အံုး။ ငါလဲ ျပီးေအာင္လုပ္လိုက္အံုးမယ္။ ေနာက္မွေတြ႕မယ္။

Moe Oo : အုိေက။ ဘိုင့္


၂၀၀၇ခုႏွစ္
Denny is Online.

Moe Oo: ဟိုင္း..ဒင္န္နီ...
ေပ်ာ္ရႊင္ေသာေမြးေန႕ျဖစ္ပါေစ။ နင့္အတြက္ ေက်ာက္စိမ္းနဲ႕လုပ္ထားတဲ့အရုပ္ေလး ထည့္ေပးလိုက္တယ္။ နင္က လက္မႈပစၥည္းေလးေတြၾကိဳက္တတ္တယ္ဆိုလို႕”

Denny: ဟိုင္း..မိုးဦး။ ေက်းဇူးပဲ။ ဘယ္လိုလဲ ။ နင္တို႕ဘက္မွာပေရာဂ်က္အသစ္ေတြအရမ္းမ်ားတယ္ဆို။ နင္တို႕ အရမ္းအလုပ္ရႈပ္ေနတယ္ေပါ့။

Moe Oo: ေအးဟုတ္တယ္။ အလုပ္ရႈပ္ရတဲ့အျပင္ ငါ့ေဘာစ့္အေၾကာင္းနင္သိတယ္မဟုတ္လား။ တခါတေလ ငါစိတ္ဓါတ္က်မိတယ္။

Denny: စိတ္ဓါတ္မက်ပါနဲ႕။ နင္လုပ္ႏိုင္သေလာက္အေကာင္းဆံုးလုပ္တာ အားလံုးသိတာပဲေလ။ ငါတို႕ကူလုပ္ေပးဖို႕လိုတာရွိရင္ေျပာေလ။

Moe Oo: ေက်းဇူးပဲ။ ငါနင္ရဲ႕ အကူအညီေတာ့လိုတယ္ဟ။ ျပီးရင္ အီးေမလ္းပို႕လိုက္မယ္။

....

....
၂၀၀၈ခုႏွစ္
Denny is Online.

Moe Oo: ဟိုင္း..ဒင္န္နီ...
ငါအလုပ္ထြက္ေတာ့မယ္သိလား

Denny : ရုတ္တရက္ၾကီး၊ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ။ နင္ဘာဆက္လုပ္မလို႕လဲ။

.......

.......


Moe Oo: ဒီလကုန္ဒီမွာ ေနာက္ဆံုးရက္ပဲ။ ျပီးရင္ နင္တို႕ဆီလာရင္လာျဖစ္မယ္။

Denny: ဟုတ္လား။ တခုခု လိုအပ္ရင္ေျပာေလ။ နင္လာမယ္ဆို ဒီေရာက္မွ ေတြ႕ၾကမယ္ေလ။

....

၂၀၀၉ခုႏွစ္
Denny is Online.

Denny: ဟိုင္း..မိုးဦး...နင္ပေရာဂ်က္ရုံးမွာ အဆင္ေျပတယ္မဟုတ္လား။ နင့္ကို အဲဒီဘက္မွာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာထားမယ္တဲ့လဲ

Moe Oo: ဟိုင္း...ဒင္န္နီ.. ဒီမွာမဆိုးပါဘူး။ ဒီပေရာဂ်က္ျပီးထဲ့အထိေနရမွာေပါ့။ ငါးလေလာက္ၾကာမယ္အံုးနဲ႕တူတယ္။ ..ငါသိခ်င္တာေလးတခုရွိလို႕.....
................

................

Denny : အိုေက။ ေနာက္ေန႕ငါအလုပ္ကိစၥနဲ႕ နင္တို႕ရုံုးနားလာစရာရွိတယ္။ ေရာက္ရင္ ဖံုးဆက္လုိက္မယ္။ ေန႕လည္စာအတူစားၾကတာေပါ့။

Moe Oo : အိုေက။ ေနာက္မွ ေတြ႕မယ္။

၂၀၁၀ခုႏွစ္
Marina Square
“မိုးဦး၊ နင္မွာထားတာေတြအမ်ားၾကီးပဲ။ ငါတို႕ကုန္ႏိုင္ပါ့မလားမသိဘူး”

“နင္တို႕ကို ျမန္မာအစားအစာေတြစမ္းစားၾကည့္ေစခ်င္လို႕ပါ။ နဲနဲစီပဲဥစၥာ၊ ငါတို႕ ရွဲ ၾကတာေပါ့။”

“ဒါက လပ္ဆာနဲ႕တူတယ္။ ဒါက စပရင္းရိုးလ္ပဲ၊ အရသာဘယ္လိုလဲ၊ နင္တို႕စားလို႕ရလား”

“စားလို႕အုိေကပါတယ္။ အရသာေတြကေတာ့ နဲနဲျပင္းတယ္ေနာ္”

“ဒါေတာင္၊ ဒီဆိုင္က အမ်ားစားလို႕ရေအာင္ အရသာေပါ့ေပါ့ခ်က္ထားတာ။ ငါတို႕ အိမ္မွာပံုမွန္စားတဲ့ဟင္းေတြက ဒီထက္အရသာ ပိုျပင္းတယ္”

...............

...............

“ဒါနဲ႕.။...ဒင္န္နီ နင္ ဘယ္ေန႕သြားရမွာလဲ၊ ဟိုမွာ အတန္းက ဘယ္ရက္စမွာလဲ၊ အခုရက္ပိုင္းမွာ နင္အ၇မ္းအလုပ္ရႈပ္ေနမွာေပါ့”

“တနလၤာေန႕မနက္ပိုင္းငါ့ စားပြဲသြားရွင္းျပီးရင္ ငါရုံးကိုလာစရာမလိုေတာ့ဘူးေလ။ ေနာက္လ (၁၉) ရက္ေန႕မွာ အတန္းစတက္ရမွာဆိုေတာ့ အဲဒီရက္မတိုင္ခင္ ေလးငါးရက္ေလာက္ေတာ့ၾကိဳသြားရမယ္။ (၁၄) ကို လက္မွတ္ ဘြတ္ကင္လုပ္ထားတယ္၊ အခန္းကိုလဲရွင္းခဲ့ရအံုးမယ္”

“အင္းဟုတ္တာေပါ့ ၊ နင္ သင္တန္းတႏွစ္ျပီးသြားရင္ ဒီကိုျပန္လာရမွာလား”

“သင္တန္း တႏွစ္ျပီးရင္ အဲဒီမွာ (၂)ႏွစ္လုပ္ဖို႕ စာခ်ဳပ္ရွိတယ္၊ အနည္းဆံုးေတာ့ (၃) ႏွစ္ၾကာမွာေပါ့၊ ဒီမွာသူတို႕ လာျပီး ရုံးခြဲမဖြင့္ဘူးဆိုရင္ေလ။ ငါတို႕ သင္တန္းျပီးခ်ိန္ ဒီမွာ ရုံးခြဲလာဖြင့္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ငါတို႕ျပန္လာလုပ္ရမွာေပါ့”


“နင့္အမ မိသားစုလဲ အဲဒီမွာဆို နင္တခါကေျပာဖူးတယ္မဟုတ္လား”

“ငါ့အမက နယူးေယာက္ဘက္မွာ”

“နင္ျပီးရင္... ဘာဘီလိုအရုပ္မ်ိဳးကို ဒီဇိုင္းထုတ္ရမွာလား။ ဒီဇိုင္းအသစ္ေတြထုတ္ျပီးရင္ ငါတို႕ဆီကို အီးေမလ္းနဲ႕ပို႕လိုက္၊ ငါတို႕အျပင္မွာ အရင္ေရာင္းစားထားမယ္...ဟားဟား”

“ဘာဘီမဟုတ္ပါဘူးဟာ၊ ထရမ္စေဖာ္မာလိုမ်ိဳး ဒီဇိုင္းပါဟ”

......

“မိုးဦးေရ...ညစာအတြက္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ငါေတာ့ဆိုင္ေတြေလွ်ာက္ၾကည့္လိုက္အံုးမယ၊္ နင္တို႕ေရာ”

“ငါတို႕ေတာ့ အမ္အာတီနဲ႕ပဲျပန္ေတာ့မယ္...ဘိုင့္ဘိုင္”

“ဘိုင့္ ဘိုင့္...”



ကၽြန္မတို႕ကို လက္ျပႏႈတ္ဆက္ျပီး ေက်ာခိုင္းထြက္သြား တဲ့ ဒင္န္နီ႕ရဲ႕ေနာက္ေက်ာကိုေငးၾကည့္ျပီး ရင္ထဲမွာ တီးတိုးစကားဆိုမိပါတယ္။ ငါ့သူငယ္ခ်င္းရည္မွန္းရာ ပန္းတိုင္ကို ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ပ်ံသန္းႏိုင္မွာပါလို႕။ ျမင့္မားလွတဲ့ သူ႕အရပ္ေၾကာင့္ ဟိုးခပ္ေ၀းေ၀းထိ သူ႕ေနာက္ေက်ာကိုလူေတြၾကားထဲမွာ လွမ္းေတြ႕ေနရတံုး။

“သူငယ္ခ်င္းေရ....လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္တေယာက္အေနနဲ႕ ဆိုရင္ေတာ့ နင္ထြက္သြားတဲ့အတြက္ အရမ္းကိုစိတ္ထိခိုက္ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္လို ဆိုရင္ေတာ့ နင့္ရဲ႕ အိပ္မက္ပန္းခ်ီကား အေရာင္စံုလာဖို႕ အခြင့္အေရးေကာင္း ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဂုဏ္ယူျပီး ေပ်ာ္ရႊင္ပါတယ္။ စိတ္ထားျဖဴစင္တဲ့၊ ေႏြးေထြးတဲ့ ႏွလံုးသားပိုင္ရွင္၊ အရာရာကိုအေကာင္းျမင္ႏိုင္ေအာင္ၾကိဳးစားျပီး ရိုင္းပင္းကူညီတတ္သူ မင္းဟာေရာက္ရာအရပ္မွာ ေအာင္ျမင္ေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္မွာပါ။”

“လမ္းခ်င္းတူရင္ လူခ်င္းေတြ႕မွာပါတဲ့။ ငါတို႕ရဲ ျမန္မာကဗ်ာေလးတပုဒ္ေပါ့။ မင္းနဲ႕ငါနဲ႕ကေတာ့ ေလွ်ာက္မယ့္ လမ္းခ်င္း
မတူေတာ့တဲ့အတြက္...............”

Monday, May 3, 2010

အင္းဆားမီးဆုခံ-အက

အဆီးစားခ်င္....အပင္စိုက္
လူပ်ိဳရခ်င္....တို႕ေနာက္လိုက္။
(တို႕ေနာက္လိုက္ ေဟ့ တို႕ေနာက္လိုက္)

ဟိုအပ်ိဳလည္း...ေငြတြဲလြဲ
ဒီအပ်ိဳလည္း...ေငြတြဲလြဲ
(ဟဲယာပြဲ၊ ဟဲဟာပြဲ)
(ဓါးသိုင္းကဖို႕ ဓါးႏွစ္လက္နဲ႕ MRT ထဲ၀င္သြားေတာ့ ပုလိပ္ရဲ႕အစစ္ကို ခံလိုက္ရေသးတယ္တဲ့။ ပုလိပ္ေတြစိုးရိမ္မယ္ဆိုလဲ စိုးရိမ္စရာပဲ။ ဓါးေတြကအၾကီးၾကီးေတြကိုး)

ေအာက္ကပံုေတြကေတာ့ အင္သားမီးဆုခံအကပံုတခ်ိဳ႕ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအကကို ကၽြန္မတို႕ဆီမွာ ရွင္ျပဳအလွဴပြဲျပီးသြားရင္ ရပ္ကြက္ထဲက အပ်ိဳလူပ်ိဳေတြက အလွဴအိမ္မွာ အုပ္စုလိုက္သြားကေလ့ရွိပါတယ္။ ၀တ္တဲ့အ၀တ္အစားကလဲ ဓါတ္ပံုကအတိုင္းပါပဲ။ မိန္းခေလးဆိုရင္ ဟဲယာထမီနဲ႕ ပင္နီအကၤ်ီနဲ႕၊ ေယာက်္ားေလးဆိုရင္ ရွမ္းေဘာင္းဘီနဲ႕ ေကာ္လာကတံုးနဲ႕ (ဒါမွမဟုတ္ရွမ္းတိုက္ပံုနဲ႕)။ အကသမားက ငါးစံုတြဲ၊ေျခာက္စံုတြဲေလာက္၊ အတီးသမားက ေလးငါးေယာက္ေလာက္နဲ႕ မီးဆုခံကေလ့ရွိၾကတယ္။

အုပ္စုလုိုက္ကေနရင္းနဲ႕ တေယာက္က ေငြဖလားကိုလက္ထဲေျမွာက္ကုိင္ျပီး အလွဴ႕ရွင္ေတြေရွ႕မွာလွည့္ပတ္ ကျပီး အလွဴခံတယ္။ လိုခ်င္တဲ့အလွဴေငြမျပည့္မခ်င္း အက၊အတီးမနားပဲ ဆက္တိုက္က၊ တခါတေလေတာ့ အကသမားကေမာေနျပီ၊ အတီးသမားေတြကလဲမရပ္၊ အလွဴ႕ရွင္ေတြကလဲ တမင္ေနာက္ျပီး အလွဴေငြကို တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ နည္းနည္းခ်င္းထည့္တာ။ ေမာၾကရင္ ခဏနား၊ ဧည့္ခံတာေတြစားေသာက္ျပီး တခါထပ္ကၾက၊။ အလွဴ႕ရွင္ေတြဆီကတင္မဟုတ္ပဲ အလွဴရွင္ရဲ႕ အမ်ိဳးေတြကိုပါ အလွွဴခံတာရွိေသးတယ္။ ကိုယ္အလွဴခံခ်င္တဲ့ တေယာက္ကိုပဲ အလွဴေငြမထည့္မခ်င္းလွည့္ပတ္ကေန၊ ေဘးနားကလူေတြကေျမွာက္ေပးနဲ႕ေပါ့။ ေနာက္ဆံုးတီးတဲ့ကတဲ့လူေတြလဲ ေမာ၊ ေက်နပ္ေလာက္တဲ့အလွဴေငြလဲရ၊ အလွဴ႕ရွင္အိပ္ကပ္ထဲမွာလဲ ေျပာင္ေတာ့မွ ရပ္ေတာ့ တာ။

အဲဒီ့အလွဴေငြက ရပ္ကြက္အပ်ိဳလူပ်ိဳေတြရဲ႕ ရံပံုေငြျဖစ္ျပီး၊ ရပ္ကြက္ပိုင္ပစၥည္းေတြ၀ယ္တဲ့အခါ ဒါမွမဟုတ္ အမ်ားအတြက္ လိုအပ္တဲ့ေနရာမွာ သံုးၾကပါတယ္။

ကၽြန္မတို႕ဆီမွာက အလွဴတခုလုပ္ရင္ ရြာကအပ်ိဳလူပ်ိဳေတြက ေ၀ယ်ာ၀ိစၥကူလုပ္ၾကရတယ္။ ကၽြန္မတို႕ရြာက လူ ေနအိမ္ေျခမ်ားတဲ့ရြာၾကီးဆိုတာ့ ရပ္ကြက္ (၁၂)ရပ္ကြက္ရွိျပီး စုစုေပါင္းအိမ္ေျခ တစ္ေထာင္ေလာက္ရွိပါတယ္။ ေ၀ယ်ာ၀ိစၥလုပ္ဖို႕ တာ၀န္ခြဲတဲ့အခါမွာ အလွဴ႕ရွင္ရဲ႕ရပ္ကြက္နဲ႕အနီးဆံုးရပ္ကြက္ေတြကို ၊ တာ၀န္ခြဲေပးေလ့ ရွိပါတယ္။ ဒီရပ္ကြက္က ထမင္းေကၽြးတဲ့တာ၀န္က်ရင္ ေနာက္တရပ္ကြက္က လက္ဖက္ရည္ဧည့္ခံတဲ့တာ၀န္၊ ေနာက္ရပ္ကြက္ကေတာ့ ဘာေပါ့။

တျခားေဒသမွာေတာ့ ရွိမရွိမသိဘူး။ ကၽြန္မတို႕ဆီမွာက ေရေႏြးၾကမ္းကို လက္ဖက္ေျခာက္အစိမ္းနဲ႕ခတ္မွ ေသာက္တဲ့လူနဲ႕ လက္ဖက္ေျခာက္ကို ေလွာ္ျပီးသားခတ္မွေသာက္တဲ့လူ ႏွစ္မ်ိဳးကြဲေနတယ္။ အစိမ္းေသာက္တဲ့ လူကလဲ အေလွာ္ကို မေသာက္ဘူး၊ အေလွာ္ေသာက္တဲ့လူကလဲ အစိမ္းအိုးကိုမထိဘူး။ အဲဒီေတာ့ လက္ဖက္ရည္ပြဲဧည့္ခံရတဲ့လူေတြမွာ တ၀ိုင္းကို ေရေႏြးအိုး (၂) အိုး မျပတ္ျဖည့္ေပးရတယ္၊ လက္ဖက္အေၾကာ္ လိုက္ရတယ္။ ေဆးလိပ္၊ကြမ္းအစ္ ေလ်ာ့သြားတိုင္းျဖည့္ရတယ္။ လက္သုတ္ပု၀ါ အသစ္လဲရတယ္။ ေထြးခံ၊ ေဆးလိပ္ျပာခြက္သြန္ရတယ္။

ထမင္းေကၽြးတာကေတာ့ ပဲလံုးေဆးခါး၊ ၀က္သားဟင္း ဒါမွမဟုတ္ ငါးေျခာက္ဟင္း၊ ငရုတ္သီးေၾကာ္၊ ငါးမုန္႕ေၾကာ္၊ သရက္ခ်ဥ္သုတ္ စတဲ့ဟင္းေတြနဲ႕ ေတာင္းထဲမွာ ငွက္ေပ်ာဖက္နဲ႕အုပ္ျပီးထည့္ထားလို႕ ငွက္ေပ်ာဖက္န႕ံေလးသင္းေနတဲ့ေပါင္းထမင္းပူပူနဲ႕ေကၽြးေလ့ရွိၾကတယ္။ တခါစားျပီးတဲ့၀ိုင္းကို စားပြဲခင္းေပရင္စားပြဲခင္းအသစ္လဲ၊ လက္ေဆးဇလံုအသစ္လဲ၊ ထမင္းပြဲ ဟင္းပြဲအသစ္ျပင္ျပီး တသုတ္ျပီးတသုတ္ေကၽြးဖို႕ျပင္ရတယ္။ ဧည့္သည္ေတြစားေနတံုးလဲ ထမင္း၊ ဟင္း လိုတာလိုက္။ ထမင္းစားျပီးေရေသာက္ဖုိ႕ သပ္သပ္တန္းစီခ်ထားတဲ့ စားပြဲေတြေပၚမွာ ပန္းအိုးလွလွေလးတင္ျပီး ဖန္ခြက္ေတြကိုေရမျပတ္တန္းျဖည့္ဖို႕၊ လက္သုတ္ပု၀ါေတြ အသစ္လဲဖို႕ကေတာ့ အပ်ိဳေပါက္ေလးေတြရဲ႕ တာ၀န္ေပါ့။

ရပ္ကြက္အလိုက္ အဲလိုဧည့္ခံတာမွာ ေထာင့္ေစ့ရင္ေစ့သလို ခ်ီးက်ဴးခံရျပီးနာမည္ေကာင္းရသလို တခုခုလစ္ဟာ ရင္လဲ ကဲ့ရဲ႕တာခံရတတ္တာမို႕ တာ၀န္ေပးခံရတဲ့ရပ္ကြက္တိုင္းက ၾကိဳးစားျပီး အကြက္ေစ့ေအာင္ လုပ္ၾကရပါတယ္။ ဥပမာ ဘယ္ရပ္ကြက္ကေတာ့ ထမင္းေကၽြးတာေတာ္တယ္။ ဘယ္ရပ္ကြက္ကေတာ့ ဘယ္အလွဴမွာ ေရေႏြးတည္တာ ဘယ္လိုေပါ့။ တခ်ိဳ႕ဧည့္ခံတာနာမည္ၾကီးတဲ့ရပ္ကြက္ေတြကိုဆို တျခားရြာေတြကေတာင္ သူတို႕အလွဴမွာ လာ ကူညီေပးဖို႕ ဖိတ္ၾကတယ္။

ကၽြန္မတို႕ဆီမွာ ပံုမွန္ အလွဴပြဲရက္က အလွဴျပင္ေန႕ (ရွင္ေလာင္းကန္ေတာ့ေန႕လို႕လဲ ေခၚတဲ့ ရွင္ေလာင္းလွည့္ေန႕)၊ လက္ဖြဲ႕စြပ္ေန႕၊ တရားနာေန႕ (ေရစက္ခ်တဲ့ေန႕) ဆိုျပီး (၃)ရက္ရွိတယ္။ တရက္ကို ေန႕တ၀က္ေလာက္ ဧည့္ခံရတာမို႕ ေ၀ယ်ာ၀ိစၥလုပ္ရတဲ့လူေတြမစားသာပါဘူး။ တခါတေလ ေတာ့ လက္ဖြဲ႕စြပ္ေန႕နဲ႕ တရားနာေန႕ကိုေပါင္းျပီး တရက္ထဲ လုပ္လိုက္ေတာ့ အလွဴကေတာ့၂ ရက္ထဲေပါ့ ။ ဒါေပမယ့္ မနက္စာထမင္းေရာ၊ ေန႕လည္စာထမင္းေရာ တရက္ထဲမွာ ၂ခါေကၽြးရေတာ့လည္း မသက္သာပါဘူး။

ဒါေၾကာင့္မို႕လို႕ အလွဴတခုျပီးေျမာက္သြားတဲ့အခါ ပင္ပန္းၾကတဲ့ လူငယ္ေတြ အပန္းလဲေျပ၊ ေပ်ာ္လဲေပ်ာ္ရေအာင္ တီးမႈတ္ကခုန္ၾက၊ စားေသာက္ၾကဖို႕ မီးဆုခံ အကဆိုျပီး ကၾကတဲ့ ဓေလ့ျဖစ္လာတယ္လို႕ ထင္ပါတယ္။ အလွဴ႕ရွင္ ေတြဘက္ကၾကည့္ေတာ့လဲ အလွဴေအာင္ပြဲအထိမ္းအမွတ္ျဖစ္သလို အလွဴမွာ ၀ိုင္း၀န္းကူညီလုပ္ၾကတဲ့ လူငယ္ေတြကို ျပန္ျပီးေက်းဇူးတံု႕ျပန္တဲ့သေဘာလဲပါမွာပါ။

အဲဒီေတာ့ အလွဴတခုျပီးသြားျပီဆိုရင္ သက္ဆိုင္ရာ ရပ္ကြက္ေတြက ညေနေစာင္းဆိုရင္ လူစုျပီး အလွဴအိမ္ကို အတီးအမႈတ္ေတြနဲ႕ သြားၾက။ ဒီေန႕ကဒီရပ္ကြက္က ကတယ္ဆိုရင္ ေနာက္ေန႕ တျခားရပ္ကြက္အလွည့္ေပါ့။ အဲဒီေတာ့ အလွဴၾကီးရင္ ၾကီးသလို အလွဴျပီး တပတ္ေလာက္အထိက အလွဴအိမ္မွာ ရွမ္းအိုးစည္သံတညံညံ ၾကားရတံုး။

ကၽြန္မတို႕ငယ္ငယ္ကဆို အလွဴတခုျပီးသြားရင္ညေနဘက္ မီးဆုခံကမယ္ဆိုတာၾကားတာနဲ႕ ေရွ႕ဆံုးကေန ေျပးျပီး ၾကည့္ၾကတာ။ ကိုယ့္အမိ်ဳးအလွဴဆိုရင္ေတာ့ ပိုလို႕ေတာင္ေပ်ာ္ေသး။ အပ်ိဳေခ်ာေခ်ာေလးေတြ ေခၽြးတစိုစို၊ အျပံဳးမပ်က္ ေငြဖလားကို လွည့္ပတ္ကေနတာကို ေငးရင္း အားက်ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့တာေပါ့။

ခုထိမ်က္စိထဲမွာျမင္ေယာင္ေနေသးတဲ့အမတေယာက္ဆို သူက တကၠသိုလ္ေက်ာင္းပိတ္လို႕ျပန္လာတဲ့ အခ်ိန္နဲ႕ကၽြန္မတို႕အမ်ိဳးတေယာက္အလွဴလုပ္တဲ့ အခ်ိန္နဲ႕တိုက္ဆိုင္ေတာ့ မီးဆုခံကခ်ိန္မွာ၀င္ကတာ။ နဂိုကလဲ ေခ်ာတဲ့လူ၊ သူ႕ကို လဲ ျမင္ရခဲေတာ့ သူကတာေလးကို ၾကည့္လို႕ကို မ၀ခဲ့ဘူး။ ကၽြန္မတို႕ ဦးေလးလူပ်ိဳတေယာက္ကလဲ သူ႕ကိုပိုးျပီး အလွဴေငြေတြ မျငင္းတမ္းထည့္ေတာ့ ရပ္ကြက္ ရံပံုေငြလဲ အေတာ္ရသြားတယ္။ အဲလိုမ်ိဳးေလးေတြလဲရွိပါတယ္။ :) ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအမၾကီးက ေက်ာင္းဖြင့္ေတာ့ မႏၱေလးျပန္သြားျပီး ဇာတ္လမ္းက ဆက္ရန္မရွိျဖစ္သြားတယ္နဲ႕တူပါတယ္။

ဒီဓါတ္ပံုေလးေတြကေတာ့ ဓါတ္ေတာ္တိုက္ ၂၀၁၀ ႏွစ္သစ္ကူးမဂၤလာပြဲမွာ ကၽြန္မရဲ႕ေမာင္ႏွမေတြ ပါ၀င္တင္ဆက္ခဲ့တဲ့ အမွတ္တရ ပံုေလးေတြျဖစ္ပါတယ္။

မိုးဦးေရာ ကဖူးလားလို႕မေမးပါနဲ႕။ ကဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မိန္းခေလးလိုေတာ့မဟုတ္ဘူး။ ရပ္ကြက္ထဲမွာ အပ်ိဳေတြကမ်ားျပီး၊ တြဲကဖို႕ ေယာက္်ားေလးမေလာက္ေတာ့ အရပ္ရွည္ရွည္ကလန္ကလားနဲ႕ ရွစ္တန္းေက်ာင္းသူ ကၽြန္မကို ရွမ္းေဘာင္းဘီနဲ႕ တိုက္ပံု ဆင္ေပးျပီး လူၾကီးေတြက ေခ်ာ့ျပီးကခိုင္းခဲ့တာေလ။ :)



Sunday, May 2, 2010

အင္းဆားမီးဆုခံ

ေခါင္းစဥ္ကိုဖတ္ရုံနဲ႕ ေခါင္းစားသြားရင္ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ လြမ္းရင္းလြမ္းရင္း Scope ကနည္းနည္းက်ဥ္းသြားေတာ့ ေတာင္ၾကီး၊ အင္းေလးဘက္ကလူေတြမဟုတ္ရင္ နားလည္ဖို႕မေသခ်ာတဲ့ စကားလံုးေတြ ေရးခ်လိုက္မိတယ္။ ခြင့္လႊတ္ေပးပါ။ မေန႕က အင္းထဲျပန္ေရာက္သြားတာ.... အရွိန္မေသေသးလို႕ပါ။

အုန္းဆီးစားခ်င္...အုန္းပင္စိုက္
အပ်ိဳရခ်င္...ငါ့ေနာက္လိုက္
(ငါ့ေနာက္လိုက္ ေဟ့ ငါ့ေနာက္လိုက္)

အင္းဆားရိုးရာ...တတံုးက်န္
မိန္းမရမွ...မီးပံုးပ်ံ
(မီး..ပံုးပ်ံ၊...မီး..ပံုးပ်ံ)

ခ်ဥ္ျခားဆီး...ပိုးထိုး
ရႊာမဆူမ...ရေအာင္ပိုး
(ရေအာင္ပိုး ေဟ့ ရေအာင္ပိုး)

ခ်ဥ္ျခားဆီး...ဆားေရစိမ္
မိန္းမလက္ကို...ရေအာင္ကိုင္
(ရေအာင္ကိုင္ ေဟ့ ရေအာင္ကိုင္)

ေဟာအလွဴလည္း ... ၀င္ကာျမဴး
အဲအလွဴလည္း...၀င္ကာျမဴး
(ဂ်ဴး...ျမစ္လူး၊ ဂ်ဴး...ျမစ္လူး)

ဟိုအပ်ိဳလည္း...ေငြတြဲလြဲ
ဒီအပ်ိဳလည္း...ေငြတြဲလြဲ
(ဟဲယာပြဲ၊ ဟဲဟာပြဲ)

ဟိုးနားလူခဲ...အလြယ္လိုက္
မိန္းမရလည္း...ready made
(ready made..ready made)

ဟိုဟာ၀ယ္လည္း...အပိုေပး
ဆည္ဟာ၀ယ္လည္း...အပိုေပး
(ေရ..ေပၚေစ်း၊ ေရ..ေပၚေစ်း)

မိန္းမ၀၀...ေရထဲကလ
(ပတ္ေခဆီး...ပတ္ေခဆီး)
မိန္းမပိန္ပိန္...ေရထဲစိမ္
(အီၾကာေကြး..အီၾကာေကြး)


ပင္စိမ္းဆီး...ပိုးထိုး
အင္းေလးဆူမ...ရေအာင္ပိုး
(ရေအာင္ပိုး ေဟ့ ရေအာင္ပိုး)

ပင္စိမ္းဆီး...ေနဆာေလာင္
မိန္းမလက္ေဆာင္..ေပးရေအာင္
(ေပးရေအာင္ ေဟ့ ေပးရေအာင္)

ဘိလပ္ေရ...အျမွဳပ္ထ
ငါယူမွာက...အင္းဆူမ
(အင္းဆူမ ေဟ့ အင္းဆူမ)

ဘိလပ္ေရ...ခ်ိဳခ်ိဳေလး
ငါယူမွာက...အပ်ိဳေလး
(အပ်ိဳေလး ေဟ့ အပ်ိဳေလး)

သေျပပန္း...ဘုရားမွာလွဴ
ရႊာမဆူမ...ရေအာင္ယူ
(I Love You...I Love You)