ကိုယ္ေနခ်င္တဲ့ ေနရာ

ကိုယ့္တကယ္ေနခ်င္တဲ့ ေနရာဟာဘယ္မွာပါလိမ့္။ ေအးခ်မ္းတိတ္ဆိတ္လြန္းတဲ့ အေဖ့ဇာတိရြာေလးလား။ အဲဒီမွာ ကိုယ့္အတြက္ နားခိုရာ အေဖထားခဲ့တဲ့ အိမ္ေလးတလံုးရွိတယ္။ ကိုယ့္ကို ခ်စ္တဲ့၊တြယ္တာတဲ့ ေဆြမ်ိဳးေတြရွိတယ္။ ကိုယ့္ကို ခင္မင္တဲ့ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီရြာေလးကိုေတာ့ တႏွစ္တခါ သြားလည္ဖို႕ပဲၾကိဳက္တယ္။ အျမဲတမ္းေတာ့ ေနႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး။

ကုိယ္ပညာသင္ခဲ့တဲ့ ျမိဳ႕ေတာ္ေဟာင္းၾကီးရဲ႕လူစည္ကားရာရပ္ကြက္၊ေျခာက္ထပ္တိုက္ အေပၚဆံုးထပ္က 15ေပ၊ ေပငါးဆယ္ အခန္းပိန္ရွည္ေလးလား။ အခန္းေလးက ကိုယ္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္တိုင္း အဆင္သင့္ရွိေနေပမယ့္ အဲဒီေနရာလဲ မြန္းၾကပ္လြန္းတယ္ကြယ္။ မီးမမွန္၊ ေရမမွန္ .. မမွန္ျခင္းမ်ားစြာနဲ႕ ျပည့္ေနတဲ့ အဲဒီ ေနရာေလးကလဲ ကိုယ့္ကို တကယ္အေမာမေျပေစပါဘူး။
လွ်ပ္စစ္မီးေတြ ထိန္ထိန္လင္းေနတဲ့၊ ေရၾကည္ရာျမက္ႏုရာ ဆိုျပီး အခ်ိဳ႕ေသာလူေတြ ေျပာင္းေရႊ႕ေနၾကတဲ့ ျမိဳ႕သစ္ၾကီးမွာလား။ ဒါလဲမဟုတ္ေသးပါဘူး။

ဒါဆိုရင္... အခုကိုယ္ေရာက္ေနတဲ့ ကၽြန္းကေလးရဲ႕ အစြန္က အခန္းေလးလား။ ကြန္းခိုရာ အခန္းေလးကေတာ့ ခုေလာေလာဆယ္ ကိုယ့္အတြက္ ေအးခ်မ္းမႈအတန္အသင့္ ေပးႏိုင္တဲ့ ေနရာေလးပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ တသက္တာ ေနခ်င္တဲ့ေနရာေလးတခုကေတာ့ အဲဒါလည္းမဟုတ္ေသးဘူးေနာ္။

ကိုယ္တကယ္ေနခ်င္တဲ့ေနရာက ေတာင္ေပၚျမိဳ႕ေလးတျမိဳ႕ရဲ႕ အစြန္တေနရာေလး၊ ျမိဳ႕ပတ္လမ္းလို ကတ္တရာလမ္းေပၚမွာ ေလးေထာင့္ က်က်ျခံေလး။ အလယ္မွာေတာ့ ခ်မ္းေအးတဲ့ေတာင္ေပၚေဆာင္းရဲ႕ ဒဏ္ကိုခံႏိုင္မယ့္ တထပ္တိုက္ပုပုေလး။ အိပ္ခန္း ေလးခန္းေလာက္ရယ္၊ ဘုရားခန္းရယ္၊ ဧည့္ခန္းရယ္၊ စာဖတ္ခန္းရယ္ ကို အိမ္မၾကီးမွာ ထားျပီး၊ မီးဖိုေဆာင္နဲ႕ ထမင္းစားခန္းကို တဖက္မွာ အေဆာင္ေလးထုတ္ထားမယ္။ မီးဖိုကထြက္လိုက္တာနဲ႕ ငရုတ္သီး၊ ၾကက္သြန္ျမိတ္၊ နံနံပင္၊ ပူစီနံ၊ စပါးလင္စတဲ့ ဟင္းခတ္ အေမႊးအၾကိဳင္ပင္ေတြ၊ မုန္ညင္း၊ ခ်ဥ္ေပါင္ စတဲ့ဟင္းသီးဟင္းရြက္ ေတြကိုေျမာင္းေဖာ္ျပီးစိုက္ထားတဲ့ စိုက္ခင္းေလးကိုေရာက္မယ္။ ဗူး၊ ဖရုံ နဲ႕ ပဲသီးပင္ေတြကေတာ့ ျခံေထာင့္မွာ စင္ေလးထိုးလို႕ေပါ့ေနာ္။

အိမ္ေခါင္းရင္းမွာေတာ့ ဘုရားလွဴဖို႕အတြက္ ႏွင္းဆီ၊ ဇြန္၊ စံပါယ္၊ ျမတ္ေလး၊ ယုဇန၊ ေဆာင္ေတာ္ကူး နဲ႕ ဇီဇ၀ါပန္းေတြကို ဆယ့္ႏွစ္ရာသီ မျပတ္တန္း တခုမဟုတ္တခု ပြင့္ေနေအာင္ စိုက္ထားမယ္။ အိမ္နဲ႕ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာေတာ့ အရိပ္ရမယ့္ အပင္ၾကီးေတြေပါ့။ ေထာပတ္၊ လိုင္ခ်ီစ္း နဲ႕ မာလကာပင္ေတြကို ေတာ့ ေမေမ့အစီအစဥ္အတိုင္း စိုက္မယ္။ ေနပူပူမွာ ရင္ေအးေစမယ့္ ပင္မွည့္သီးေဖ်ာ္ရည္ေသာက္ဖို႕ ပင္မွည့္သီး အပင္ကိုေတာ့ အပင္ၾကီးၾကီး တခုမွာ ႏြယ္တက္ေစရမွာပဲ။ တကယ္လို႕ ေမေမက သူ႕ရဲ႕ ဇာတိေျမလတ္ျမိဳ႕ကျခံေလးကို သတိရတယ္ဆိုရင္လဲ ၾသဇာ၊ သရက္၊ ေၾကာင္လွ်ာတို႕ကို စိုက္ရင္စိုက္ေပါ့ေနာ္။ ရာသီဥတုကေအးေတာ့ ျဖစ္ပါ့မလားေတာ့မသိဘူး။

ျခံအ၀င္မွာေတာ့ ကိုယ္တို႕ မိသားစုအားလံုး ၾကိဳက္တဲ့ စိန္ပန္းျပာပင္ေတြ စိုက္ရမယ္။ ေဆာင္းအကုန္ေလာက္မွာ တပင္လံုး ေ၀ေနေအာင္ ပြင့္ျပီး ေၾကြခ်ိန္မွာလဲ ေျမျပင္တခုလံုးကို ပန္းေကာ္ေဇာခင္းသလို အလွဆင္ေပးတတ္တဲ့ စိန္ပန္းျပာေတြေလ။ အိမ္ေရွ႕က ပန္းခင္းေလးကိုေတာ့ ညီမေလးကို တာ၀န္ေပးမယ္။ သူစိတ္ကူးရွိတဲ့အတိုင္း လုပ္ပေစေတာ့။ ဒါေပမယ့္ သဘာ၀ေက်ာက္တံုးေလးေတြနဲ႕ စမ္းေခ်ာင္းေလးတခုေတာ့ ျခံထဲမွာ စီးေနေစခ်င္တယ္။

ညေန ေနေအးခ်ိန္က်ရင္ သားအမိသံုးေယာက္ သိုးေမြးထုိးရင္း၊ ေကာ္ဖီေသာက္ရင္း ပန္းျခံေလးထဲမွာထုိင္လို႕၊ စမ္းေခ်ာင္းေလးထဲက ေရစီးထဲမွာ ပန္းေလးေတြက တျငိမ့္ျငိမ့္ေမွ်ာလို႕။ တမိသားစုလံုး ေကာ္ဖီၾကိဳက္တတ္တာဆိုေတာ့ ေကာ္ဖီပင္ေလးလဲ စိုက္ထားရင္ ပိုေကာင္းမယ္ေနာ္။

အဲလိုျခံေလးဆုိရင္ ... ျမိဳ႕နဲ႕လဲ သိပ္မေ၀းေတာ့ က်န္းမာေရးအတြက္ ေဆးရုံေဆးခန္းသြားမယ္ဆိုရင္ အခ်ိန္တိုအတြင္းေရာက္ႏိုင္မယ္၊ ေခတ္ၾကီးနဲ႕ အဆက္မျပတ္ခ်င္သူ ကိုယ္တို႕ ညီအမအတြက္လဲ အင္တာနက္တို႕၊ ဘာတို႕ညာတို႕နဲ႕ သိပ္အလွမ္းမေ၀းေစဘူး။ ကံေကာင္းရင္အဲဒီအခ်ိန္မွာ ျမိဳ႕ေလးမွာ ၀ိုင္ဖိုင္ေတြ ဘာေတြသံုးလို႕ ရခ်င္ရေနမွာ။

ႏြားႏို႕စစ္စစ္၀ယ္လို႕ရလို႕ ညီမေလးကေတာ့ ပူတင္းေတြ၊ ကိတ္မုန္႕ေတြ စမ္းဖုတ္ေနမွာေသခ်ာတယ္။ ပိုးသတ္ေဆးကင္းတဲ့ အသိီးအရြက္ေတြ ကိုစိတ္ၾကိဳက္စားလို႕ရေတာ့ ရြက္ျဖန္းဓါတ္ေဆးေတြ၊ အသီးျဖန္းဓါတ္ေဆးကိုေတြးေၾကာက္စရာမလို၊ ၾကက္ဥအတုမိမလားေတြးစရာမလို။

အိပ္မက္ေတြမက္ရင္း၊ စိတ္ကူးယဥ္ေနရင္းနဲ႕ .. တေန႕ေန႕ေတာ့အေကာင္အထည္ေပၚလာမွာေပါ့ေနာ္။