အေမရိကားခရီးစဥ္ - ၂

တကယ္သြားေတာ့မွာ

ေလယာဥ္လက္မွတ္

ဗီဇာရတာေသခ်ာၿပီဆိုေတာ့မွ ေလယာဥ္လက္မွတ္၀ယ္ဖို႕ စီစဥ္ရတယ္။  မိုးဦးတို႕ သြားမယ့္ ၂ေယာက္က ဘယ္ေလေၾကာင္းလိုင္းရယ္လို႕မဟုတ္၊ ေစ်းသက္သာတာနဲ႕ သြားခ်င္တယ္။ ရန္ကုန္ကေန တေနရာမွာ transit လုပ္ၿပီး ခ်ီကာဂိုေလဆိပ္ေရာက္ရင္ၿပီးေရာ။ မိုးဦးတို႕ေနရမယ့္ေနရာက ခ်ီကာဂိုနဲ႕ မုိင္ (၂၀၀)ေလာက္ေ၀းတဲ့ Springfield ၿမိဳ႕ေလးပါ။  ေလယာဥ္ေျပာငး္စီးမယ္ဆိုရင္ မိနစ္ (၃၀)ေလာက္၊ ကားနဲ႕သြားမယ္ဆို (၃)နာရီခြဲေလာက္ေမာင္းရမယ့္ခရီးကို မိုးဦးတို႕ကိုေတာ့ ခ်ီကာဂိုမွာပဲ ကားနဲ႕လာႀကိဳမွာပါ။  ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ကိုယ္သြားဖို႕ ရည္ရြယ္ထားတဲ့ ၾသဂုတ္၊ စက္တင္ဘာလက အေမရိကန္ေက်ာင္းေတြရဲ႕ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ခ်ိန္နဲ႕ တိုက္ေနေတာ့ ေလယာဥ္လက္မွတ္ေတြက တျခားအခ်ိန္ထက္ ပိုေစ်းႀကီးေနတယ္။  ေနာက္ဆံုးေရြးစရာ ၂ခုက Qatar Airline က US$ 2000ပတ္၀န္းက်င္ ၊ transit ေစာင့္ရမွာ ၁ညၾကာမွာမို႕ ေလဆိပ္ဟိုတယ္မွာနားဖို႕အတြက္ ပါပါၿပီးသား၊ Korea Airline က US$2600 ေလာက္ အင္ခ်ၽြန္းေလဆိပ္မွာ transit က ၄နာရီေလာက္ပဲေစာင့္ရမယ္။  မိုးဦးတို႕က ေဒၚလာ ၆၀၀ေလာက္သက္သာမယ္ ၿပီးေတာ့ CNA မွာေၾကာ္ျငာပါေနက် Qatar Airline ကိုစီးခ်င္တာ။ လူႀကီးေတြက အၾကမ္းဖက္သမားေတြ စိတ္ပူလို႕ အေနာက္ဘက္ကလွည့္သြားတာထက္ အေရွ႕ဘက္ကသြားေစခ်င္တယ္။  ဒီတခါေတာ့ကိုယ့္ဆႏၵထက္ သူမ်ားဆႏၵကို ဦးစားေပးစဥ္းစားျဖစ္တယ္။  အၾကမ္းဖက္မႈဆိုတာ ကိုယ္နဲ႕ တဲ့တဲ့တိုးခ်င္လဲတိုးမယ္ မတိုးခ်င္လဲမတိုးဘူး။  ဒါေပမယ့္ တကယ္လို႕ ကိုယ္ေရြးခ်ယ္ခဲ့တဲ့ခရီးစဥ္မွာ တခုခုျဖစ္သြားရင္ ခါတိုင္းလိုကိုယ္တေယာက္ထဲမဟုတ္ဘဲ ဆက္စပ္ေနတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္မွာပါ ရိုက္ခတ္မွာ မလိုလားတာနဲ႕ Korea AirLine ကိုပဲေရြးလိုက္ပါတယ္။

Korea AirLineက ရန္ကုန္ကေနၿပီး ည ၁၁နာရီခြဲထြက္ၿပီး အင္ခၽြန္းေလဆိပ္ကို မနက္ ၇နာရီခြဲေလာက္ေရာက္မွာပါ။  အင္ခၽြန္းကေန မနက္ ၁၁နာရီေလာက္မွာျပန္ထြက္ၿပီး ခ်ီကာဂို O'hare ေလဆိပ္ကို ေနာက္မနက္ ကိုးနာရီခြဲ ေလာက္ေရာက္မယ္ဆိုေတာ့ ဟိုဘက္မွာလာႀကိဳရမယ့္လူေတြ အတြက္အခ်ိန္လည္းအဆင္ေျပတယ္ ။   အဲဒီတံုးကေတာ့ ခ်ီကာဂို အိုဟဲေလဆိပ္ဆိုတာ ကိုယ္အေမရိကားမွာ ဘယ္သြားသြား ၀င္စို႕ ထြက္စို႕ လုပ္ရမယ့္ ေလဆိပ္မွန္းမသိခဲ့ပါဘူး။  ေနာက္ေတာ့ အိုဟဲေလဆိပ္ထဲမွာ ေျပးလိုက္လႊားလိုက္ရတာ မိုးဦးတို႕မွာ ခ်န္ဂီေလဆိပ္နီးပါး အကၽြမ္းတ၀င္ျဖစ္သြား တယ္။

အထုပ္ျပင္ၿပီ

ခရီးသြားရမယ္ဆိုရင္ ေရွ႕ဆံုးကျဖစ္ေနတဲ့ မိုးဦးတေယာက္ သြားရက္မယ့္ရက္နီးလာေလတက္ၾကြေလပဲ။  Luggage ကလဲ တေယာက္ ကီလို (၅၀)ရတာဆိုေတာ့ အႀကိဳက္ထည့္လို႕ရလို႕ မိုးဦးကေတာ့ မီးပူေရာ၊ ဒရိုင္ရာေရာ အစံုထည့္တာပဲ။  ဟိုကလူေတြရီေရာပဲ။  တခုပဲလိုသြားတာက ဟိုမွာ ေတြ႕မယ္လူေတြ၊ လိုက္ပို႕ေပးမယ့္လူေတြ ေတာ္ ေတာ္မ်ားမ်ားကို ႀကိဳမသိထားေတာ့ သူတို႕အတြက္ လက္ေဆာင္ေလာက္ငွေအာင္ သယ္မသြားမိတာပဲ။  ဟိုမွာ မိုးဦးတို႕နဲ႕ေတြ႕တဲ့လူတိုင္း ျမန္မာျပည္က ခ်ည္ထည္ပုဆိုး၊ အခ်ိတ္လံုခ်ည္ေလးေတြဆို တန္ဖိုးထားၾကတာေတြ႕ေတာ့ မ်ားမ်ားမသယ္သြား မိတာ ေနာင္တရမိတယ္။ 

မိုးဦးတို႕ သြားတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္က လုပ္အားေပး အတြက္ဆိုေတာ့ ရိပ္သာမွာေနရမယ္၊ သြားရင္လဲ ရိပ္သာအစီအစဥ္နဲ႕သြားရမယ္ဆိုေတာ့ ေစ်း၀ယ္ဖို႕ အဆင္ေျပခ်င္ မွ ေျပမွာဆိုၿပီး ၂လစာ အ၀တ္အစားေတြ၊အသံုးအေဆာင္ေတြအကုန္ယူသြားတာ။ထြက္လည္ရင္၀တ္ဖို႕ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးအ၀တ္အစားေတြ၊ ျမန္မာ၀တ္စံု၀တ္ဖို႕လိုအပ္တဲ့ေနရာေတြအတြက္   ျမန္မာ၀တ္စံုနဲ႕ Luggage ၾကီးတလံုး။  ျမန္မာ၀တ္စံုေတြက ကိုယ္လဲ၀တ္ျဖစ္၊ အသစ္ေတြဆို လက္ေဆာင္လဲေပးျဖစ္၊ တခ်ိဳ႕၀တ္ၿပီးသားေပမယ့္ ရင္းႏွီးသြားေတာ့ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ယူမယ္ဆိုၿပီး ယူတဲ့လူေတြနဲ႕ဆိုေတာ့ သယ္သြားရတာတန္ပါတယ္။  တျခားေဘာင္းဘီေတြ အကၤိ်ေတြက တကယ္ဆို ၁စံု ၂စံုပဲယူသြားရင္ေတာင္ရတယ္။  ဟုိေရာက္မွ ၀ယ္၀တ္တာ ပိုအဆင္ေျပတယ္။  ၀ယ္မယ့္တူတူ။  မဟုတ္ရင္ ျပန္ရင္ ဒီကယူသြားတဲ့အ၀တ္ေတြလဲျပန္သယ္ခ်င္၊ ဟိုက၀ယ္တာေတြလဲ ပါေအာင္သယ္ရမယ္။  အျပန္ ကီလို (၅၀) မေလာက္ဘူး။  ဒါေတာင္ shopping လုပ္ဖို႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ မပါဘဲသြားလိုက္တာ။ 

မိုးဦးရဲ႕ Size က စကၤာပူမွာဆို ဘယ္တံဆိပ္က ဘာ Size ဆိုတာသိၿပီးသား၊ ဒီေရာက္ေတာ့ သူတို႕ cutting ေတြကအႀကီးႀကီးေတြဆိုေတာ့ ကိုယ္နဲ႕ေတာ္မယ့္ဟာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ၀တ္ၾကည့္ရတယ္။ အထူးသျဖင့္ ေဘာင္းဘီဆို ခါးကေတာ္ရင္ ေပါင္ကပြသလိုလို၊ ေပါင္ကေတာ္ရင္ ခါးကပဲေခ်ာင္သလိုလို တထည္ၿပီးထတည္စမ္း၀တ္ၾကည့္ၿပီး အဆင္ေျပတဲ့ size ရသြားရင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္၀တ္လို႕ေကာင္းတယ္။  Levis ေတြဆိုတန္မွတန္၊  တထည္ကို ေဒၚလာ ၄၀၊ ၅၀။  အ၀တ္အစားဖက္ရွင္ကို သိပ္စိတ္မ၀င္စားတဲ့လူမို႕ size ေတြနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး ဗဟုသုတမရွိဘူး။  မတူတဲ့ဆိုက္ ေလးငါးထည္ေလာက္ဆြဲခ်သြားၿပီး သြား၀တ္ၾကည့္ရင္ေတာင္ ကြက္တိမက်၊ တခါတေလ ခုႏွစ္ထည္ ရွစ္ထည္ေလာက္၀တ္ၾကည့္မွ ကိုယ္နဲ႕ေတာ္တဲ့ size ရတယ္။ လက္ကိုင္အိတ္၊ ဖိနပ္ စတာေတြကေတာ့ size သိပ္စကားေျပာစရာမလိုေတာ့ အဲလို ဒုကၡသိပ္မမ်ား။     

အက်ဥ္းခ်ဳပ္ရရင္ေတာ့ အားလံုးသိတဲ့အတိုင္း Brand ခ်င္းတူရင္ ျမန္မာျပည္မွာထက္ စကၤာပူမွာ၀ယ္လို႕ ပိုေကာင္းတယ္။ ေစ်းပိုေပါတယ္၊ ေရြးခ်ယ္ဖို႕ပိုမ်ားတယ္။ Discount ခ်တာလဲပိုမ်ားတယ္။ စကၤာပူမွာထက္ အေမရိကားက ပို၍ ပို၍ ေစ်းသက္သာၿပီး ၀ယ္ခ်င္စရာေကာင္းတယ္။  စကၤာပူ ေအာခ်တ္က  shopping mall ေတြမွာ တခမ္းတနား showcase လုပ္ထားတဲ့ Brand ေတြ၊ အေမရိကားမွာ ေတာ့ သာမန္ပဲ display လုပ္ထားတာ။  ရာသီအကူးအေျပာင္းမွာ Brand အေကာင္းေတြကိုအလကားနီးပါးေစ်းနဲ႕ေရာင္းတာ ကိုယ္ေတြ႕သိလိုက္ရတယ္။ မူရင္းေစ်း ေဒၚလာ ၂၉၀ေလာက္ရွိတဲ့ Ralph Lauren ဂ်က္ကက္တထည္ကို ေဒၚလာ ၃၀နဲ႕ ၀ယ္လိုက္ၿပီးထဲက မိုးဦးတေယာက္ shopping သြားရင္  SALE ဆိုတဲ့စာလံုးကိုသာရွာေတာ့တယ္။  အထုပ္ျပင္ေနရင္းနဲ႕ ေခ်ာေတာ ေငါ့သြားျပန္ၿပီ။ မုိးဦး သင္ခန္းစာရသြား တာေတာ့ ေနာက္တခါမ်ား အေမရိကားသြားလည္ျဖစ္မယ္ဆိုရင္ လက္ေဆာင္ေပးဖို႕ ဟိုကလူေတြ အသံုး၀င္မယ့္ပစၥည္းေလးေတြရယ္၊ ရာသီဥတုအလိုက္ ဟိုရာက္ေရာက္ခ်င္း၀တ္မယ့္ ၀တ္စံု၂စံု ေလာက္ရယ္၊ ျမန္မာ၀တ္စံု၀တ္ဖို႕လိုမယ္ဆိုရင္ ျမန္မာ၀တ္စံုေလးေတြရယ္ပဲသယ္သြားေတာ့မယ္။  အိတ္ေခ်ာင္ရင္လဲ ေခ်ာင္ပါေစ။  အဲဒါမွ ဟိုကျပန္လာရင္ ဟိုဟာလဲ မခ်န္ခ်င္၊ ဒီဟာလဲမခ်န္ခ်င္ အကုန္သယ္ခ်င္ၿပီး ေပါင္ပိုေပးရတဲ့ ဒုကၡကလြတ္မွာ။ 

မိုးဦးက Luggage အေသးတလံုး၊ အႀကီးတလံုးကို check-in လုပ္ပါတယ္။  Transit နဲ႕သြားရတဲ့ ခရီးရွည္သိပ္သြားေနက်မဟုတ္ေပမယ့္ သူမ်ား ခရီးသြားအေတြ႕အႀကံဳ ထားတာေတြကိုဖတ္ထား တာ ေတာ္ေတာ္ အေထာက္အကူရတယ္။ Handcarry အိတ္ထဲမွာ လိုလိုမယ္မယ္ အ၀တ္အစား အပိုတစံု၊ အေႏြးထည္ပါးပါးတထည္၊  ေရွာေစာင္တထည္၊ သံုးေနက် Skin care ပစၥည္း ဗူးေသးေလး ေတြထည့္ထားတဲ့ အိတ္ေသးေလး၊ လိုလိုမယ္မယ္ေဆာင္ထားေနက် ဗိုက္နာ ေခါင္းကိုက္ေပ်ာက္ ဗမာ ေဆး၊ အဂၤလိပ္ေဆးနဲ႕ ဗိုက္ဆာလာရင္ သည္းမခံတတ္သူဆိုေတာ့  အဆာေျပစားစရာအထုပ္ေလးေတြ၊ ဖုန္းcharger နဲ႕ ကြန္ပ်ဴတာ စတာေတြထည့္ပါတယ္။  Transit ဆိုလို႕ အေမရိကားခရီးစဥ္မတိုင္ခင္ ေမလမွာ အင္ဒိုနီးရွားသြားေတာ့ စကၤာပူေလေၾကာင္းလိုင္းစီးလို႕ ခ်န္ဂီေလဆိပ္မွာ transit လုပ္ဖူးတဲ့အေတြ႕အႀကံဳပဲရွိတယ္။  ခ်န္ဂီေလဆိပ္က်ေတာ့လဲ ကိုယ္တို႕ဗမာေတြအတြက္ အကၽြမ္းတ၀င္ရွိေနတာဆိုေတာ့ ထူးထူးျခားျခား မျဖစ္မိဘူး။  အခု ခရီးစဥ္က်ေတာ့မွ မေရာက္ဘူးတဲ့ ေလဆိပ္ကေန Transit လုပ္ရမွာဆိုေတာ့ နဲနဲေတာ့ စိုးရိမ္မိတယ္။  ဒါေပမယ့္ ဒီဘက္ေလယာဥ္ဆိုက္ၿပီး ဟိုဘက္ေလယာဥ္ထြက္ဖို႕  ၃နာရီခြဲေလာက္ အခ်ိန္ရေသးတာဆိုေတာ့ တခုခုလြဲမယ္ဆိုလဲ ျပင္ဖို႕အခ်ိန္ရေသးတယ္တြက္ရတာပဲ။  :)

Cheik in လုပ္ေတာ့ ကိုယ့္ဟာကို  ထြက္ခ်င္တဲ့အခ်ိန္ထြက္၊ ထိုင္ခ်င္တဲ့အခ်ိန္၀င္ထိုင္လို႕ရေအာင္ Aisle seat ပဲေတာက္ေလွ်ာက္ရေအာင္ ေတာင္းလိုက္တယ္။   မဟုတ္ရင္ကိုယ္ အေပါ့အပါးသြားခ်င္လို႕ထြက္ခ်င္ ရင္ေတာင္ ေလွ်ာက္လမ္းဘက္မွာထုိင္ေနတဲ့လူ အိပ္ငိုက္ေနလား အရိပ္အျခည္ၾကည့္ေန ရမွာ။  ေလယာဥ္ေပၚမွာ မွတ္မွတ္ရရ ရွိတာကေတာ့ လံုး၀ၿပံဳးေယာင္မျပဘဲ ၀န္ေဆာင္မႈေပးတဲ့ ေလယာဥ္ေမာင္ဦးေလးႀကီးပါ။  စူပုပ္ေနတာမဟုတ္ေပမယ့္ ရုပ္ကို အဲလိုတည္ေနေအာင္ ဘယ္လိုမ်ား က်င့္ထားလဲမသိပါဘူး။  အင္ခၽြန္းေလဆိပ္ေရာက္ေတာ့ ဖဘမွာ ပိုစ့္တင္လိုက္ေသးတယ္။ အိမ္ကအာဂ်ီးမားနဲ႕မ်ား ရန္ျဖစ္ထားသလား အာဂ်ားရွိရယ္လို႕။

 အဲေလာက္ခရီးရွည္ႀကီးတခါမွ မသြားဖူးေတာ့ ခရီးပန္းၿပီး  Jet Lag ရမွာစိုးၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္အိပ္လိုက္တာ တေရးပဲ။  ေလယာဥ္မယ္ေလးေတြ ေဘးက တံခါးကို ဖြင့္လို႕ ႏိုးလာခ်ိန္မွာ လင္းခ်င္းေနၿပီ။  ကိုရီးယားစံေတာ္ခ်ိန္က ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္ထက္ ၂နာရီခြဲေစာတာမို႕ မိုးဦးတို႕ေတြက မနက္သံုးနာရီခြဲလို႕ ခံစားရခ်ိန္မွာ သူတို႕အခ်ိန္အတိုင္းဆို မနက္ေျခာက္နာရီ ရွိၿပီေလ။  ထူးမျခားနား ေလယာဥ္မနက္စာေကၽြးၿပီး (ေမွ်ာ္လင့္ထားသလို ကိုရီးယားစာမေကၽြးပါ)။ ခဏေနေတာ့ ခုႏွစ္နာရီခြဲေလာက္မွာ အင္ခၽြန္းေလဆိပ္ကို  ေရာက္ပါၿပီ။  Transit လို႕ျပထားတဲ့ မွ်ားအတိုင္းလိုက္၊ သတ္မွတ္ထားတဲ့ဂိတ္မွာ Security Check in လုပ္ရပါတယ္။  

Security ကထြက္လာၿပီး ေနာက္ထပ္စီးရမယ့္ ဂိတ္ကို လိုက္ရွာပါတယ္။  ဂိတ္ေတြ႕ေတာ့မွ ငါတို႕ေတာ့ US သြားမယ့္ ေလယာဥ္နဲ႕ေတာ့ မလြဲႏိုင္ ေတာ့ပါဘူးဆိုၿပီး အထုတ္ခ် အင္တာနက္သံုး၊  ၿပီးေတာ့အိပ္ငိုက္။ ဟိုေငးဒီေငး။

 ထိုင္ခံုနားက ေကာ္ဖီဆိုင္

 ေဘးမွာ ခေလးကစားကြင္းေလး။

 
 ေနာက္တဆိုင္က အရက္ပုလင္း။



ခဏေနေတ့ာဗုိက္ဆာလာတာနဲ႕ ကိုယ့္ Hand carry ေလးကိုယ္ဆြဲၿပီး စားစရာလိုက္ရွာေတာ့ ေတြ႕ပါၿပီ စားခ်င္လွတဲ့ကိုရီးယားစာစစ္စစ္။  မိတ္အင္ ျမန္မာ ကိုရီးယားစာ တို႕ မိတ္အင္ စကၤာပူ ကိုရီးယားစာတို႕ မဟုတ္။ ကိုရီးယားေျမမွာ စားရတဲ့ ကိုရီယားစာစစ္စစ္။

 ဒါကမိုးဦးစားတဲ့ ကင္ခ်ီထမင္းေၾကာ္နဲ႕ တြဲေပးတဲ့ ဟင္းခ်ိဳရည္နဲ႕ မုန္လာဥျဖဴ ဆားစိမ္။  အရသာက ေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့အတိုင္း စိတ္ေက်နပ္တယ္။  ကင္ခ်ီထမင္းေၾကာ္ကစပ္စပ္ေမႊးေမႊးဆိမ့္ဆိမ့္၊ ဟင္းရည္က ခ်ိဳခ်ိဳေလးေလး၊ မုန္လာဥက ခ်ိဳခ်ဥ္ၾကြပ္ၾကြပ္။  ခုေတာင္ျပန္စားခ်င္လာၿပီ။  ၈ေဒၚလာ

 ဒါက ညီမေလးစားတဲ့ ဆန္ေခါက္ဆြဲအလံုးႀကီးနဲ႕ ကင္ခ်ီဟင္းရည္။  သူ႕ေခါက္ဆြဲလဲ ေလးေလးပင္ပင္ ပူပူေႏြးေႏြးနဲ႕ေကာင္းတာပဲ။  ျမန္မာအႀကိဳက္နဲ႕ တထပ္ထဲ။ ေျခာက္ေဒၚလာခြဲ။

ေလဆိပ္ဆိုင္ေတြရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း ေစ်းေတာ့နဲနဲႀကီးတာေပါ့။  ဒါေပမယ့္ အရသာရွိေတာ့ ေပးရတာ တန္ပါတယ္။

စားေသာက္ပီးေတာ့  Toilet ခန္းကိုပဲ ဟိုတယ္ခန္းအမွတ္ထားၿပီး မ်က္ႏွာသစ္ အလွျပင္ပါတယ္။  တညလံုးနီးပါး ေလဆိပ္မွာ ထုိင္ေစာင့္၊ ေလယာဥ္ေပၚမွာ အခ်ိန္ကုန္နဲ႕ ၿငီးစီစီျဖစ္ေနတာ အခုမွပဲ လန္းဆန္းတက္ၾကြသြားပါတယ္။  အနံ႕ႀကိဳက္ရင္၊ ေစ်းလဲတန္ရင္၀ယ္မယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ကူးနဲ႕ ေရေမႊးဆိုင္က Channel အစိမ္းေရာင္ေလးကို စမ္းဆြတ္ၾကည့္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ေနာက္ထပ္ (၁၂)နာရီ ေလယာဥ္ခရီးစဥ္ အတြက္ အင္အားအျပည့္ရွိသြားပါၿပီ။  

ေနာက္ပိုစ့္မွ ဆက္ပါဦးမယ္။