Saturday, July 31, 2010

ပန္းကမၻာေမွ်ာ္စင္ - ၁

ခြင့္ရတဲ့အခ်ိန္ေလးထဲမွာသြားေဆးခန္းေျပးလုိက္၊ မ်က္မွန္ေျပးလုပ္လိုက္ နဲ႕အလုပ္ရႈပ္ေနတဲ့ၾကားထဲ အေဖာ္ေကာင္းလို႕ ျပင္ဦးလြင္ကို ၂ရက္သြားလည္ လိုက္ေသးတယ္။ ျပင္ဦးလြင္ကျပန္အဆင္းမွာေတာ့ က်န္တဲ့လူေတြက မႏၱေလးကို ဆက္ဆင္းေပမယ့္ ဒီတခါ စိတ္အလုိမလိုက္ေတာ့ဘဲ တေယာက္ထဲ ရန္ကုန္ျပန္ဆင္းလာခဲ့ရတယ္။

ျပင္ဦးလြင္ကိုပထမဦးဆံုးအၾကိမ္ေရာက္ဖူးတဲ့ ကိုးတန္းေက်ာင္းသူဘ၀ကစျပီး၊ ေရာက္တိုင္းေရာက္တိုင္း ပိတ္ခ်င္းေျမွာင္မွာ၊ ေပြးေကာက္ေရတံခြန္မွာ၊ ရုကၡေဗဒဥယ်ာဥ္ထဲမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ရိုက္ေပးလိုက္၊ ကုိယ္ကအရိုက္ခံလိုက္၊ ပန္းပံုေတြ၊ ရႈခင္းပံုေတြခ်ည္းပဲေရြး ရိုက္လိုက္နဲ႕ ျပင္ဦးလြင္သြားရျခင္းရဲ႕ရည္ရြယ္ခ်က္၅၀%ေလာက္က ဓါတ္ပံုရိုက္ဖို႕က်ေနတာပဲ။

ျပီးေတာ့ပံုေတြၾကည့္ျပန္ေတာ့လည္း ထူးမျခားနားပဲ။ပန္းျခံဳေလးနားမွာ ရီက်ဲက်ဲနဲ႕ငုတ္တုတ္ေလး ထုိင္မယ္။ ကိုယ့္ဟာကိုေတာ့ မခို႕တရို႕ေလးျပံဳးေနတယ္ထင္တာပဲ။ ပန္းေလးေတြနဲ႕ အလွခ်င္းျပိဳင္ေနတယ္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အျပံဳးကလြန္သြားျပီး ရီက်ဲက်ဲေျပာင္စပ္စပ္ပံုျဖစ္သြားတာ မသိလိုက္ဘူး။ ပံုကိုၾကည့္ျပီးအားေပးၾကပံုကနင္က ျခံဳထဲဘာ၀င္လုပ္ေနတာလဲတဲ့။ ျပံဳးစိစိနဲ႕ တစ္ရႈးေပပါလွမ္းေတာင္းေနတာ လားလို႕ေမးတဲ့လူကေမး။

သစ္ပင္ေအာက္မွာ လက္ေလးႏွစ္ဖက္ဆန္႕ျပီး ပိုစ့္ေပးေနတဲ့ပံုကိုေတာ့ ဗ်ိဳင္းေလးပံ်ေနတဲ့ အတိုင္းပဲတဲ့။
အံမယ္... ကိုယ္ကလည္း တခါတေလကဗ်ာဆန္ဆန္ေလး ပန္းခင္းထဲမွာပန္းေလးေတြကိုငံု႕ၾကည့္တဲ့ပံုမ်ိဳး ၾကိဳးစားပမ္းစား အိုက္တင္ထုတ္လိုက္ေသးတယ္။ ဒီပံုမ်ိဳးကိုေတာ့ လွတယ္တယ္တဲ့။ ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ ့ဆံပင္ေတြကြယ္ထားေတာ့ မ်က္ႏွာကို မျမင္ရလို႕တဲ့။
ေနာက္ခံရႈခင္းက်ယ္က်ယ္မွာ ထီးေလးေဆာင္းျပီးေငးေနတဲ့၊ လူပံုကႏွမး္ေစ့ေလာက္ပဲပါတဲ့ပံုကိုေတာ့ ၾကိဳက္ၾကတယ္။ လူမပါရင္ ပိုေတာင္လွအံုးမယ္တဲ့။

ျပံဳးေနပါတယ္ဆိုမွေျပာင္စပ္စပ္နဲ႕လို႕တို႕၊ ခပ္တည္တည္ပံုနဲ႕အရိုက္ခံေတာ့လည္း လူမိုက္က်ေနတာပဲ။ တေလာကလံုး သူ႕လုပ္စာစားေနတဲ့ရုပ္၊ အဲဒီအခ်ိန္တံုးကနင့္ေျခေထာက္ကိုဘယ္သူတက္နင္းထားလို႕လဲ တို႕စသျဖင့္ အားေပးခံရတာမ်ား ရိုးေနျပီ။ ဒီ့ထက္အမူအရာလဲမလုပ္တတ္ဘူးေလ။ ဘယ္သူေတြဘယ္လို ေ၀ဖန္ေ၀ဖန္ကိုယ္ကေတာ့ ေရာက္ရာအရပ္မွာ ကင္မရာတကားကား သူမ်ားကိုလဲရိုက္၊ ကိုယ္တိုင္လဲ အရိုက္ခံနဲ႕ခရီးတခုကျပန္လာရင္ အိမ္ကလူေတြ အခ်ိန္ကုန္၊ မ်က္စိေညာင္းဖို႕သာျပင္ေတာ့။

ကို္ယ္က ဓါတ္ပံုျပရင္လဲ ရိုးရိုးမျပဘူး။ ဒါက ဘယ္မွာရိုက္ထားတာေလ၊ အဲတံုးက ဘယ္သူက ဘယ္လုိေျပာလို႕ ၀ိုင္းရီေနၾကတာ။ ျပီးေတာ့ ဘယ္ေနရာကို သြားတာ။ စသျဖင့္ ေနာက္ခံစကားေျပာကလဲ ထည့္လိုက္ေသးဆိုေတာ့ အိမ္ကလူေတြမွာ မ်က္စိေညာင္း၊ နားညည္းဖုိ႕သာျပင္ေတာ့။ ဒါေပမယ့္ ၀ယ္လာတဲ့ မုန္႕ေတြမ်က္ႏွာနဲ႕ေတာ့ ၾကည့္ေပးေဖာ္ေတာ့ရၾကသား။

ကိုယ္က ကင္မရာမင္းလုပ္ရရင္ေတာ့ လူေတြကိုပိုစ့္အမ်ိဳးမ်ိဳးေတြထုတ္ခိုင္း၊ မိန္းခေလးေတြဆိုရင္ေတာ့ ေက်ာင္းသူဘ၀မိန္းထဲေရာက္ရင္ မလုပ္မျဖစ္၀တၱရားလို ဓါတ္ပံုဆရာေတြနဲ႕ ဓါတ္ပံုရိုက္တံုးက ေခ်ာေခ်ာလွလွေကာင္မေလးေတြဆိုရင္တကၠသိုလ္စိန္၀င္းေျပာေလ့ရွိသလို "ေကာက္ေၾကာင္းေလး ေပၚေအာင္ထိုင္..သမီး" ဆုိျပီးဆရာလုပ္လုိက္ေသး။
တခ်ိဳ႕ျမန္မာမင္းသမီးေတြျပကၡဒိန္ေတြ၊ ပိုစတာေတြရိုက္ရင္ရွိသမွ်ကိုေရွ႕ပစ္ေနာက္ပစ္၊အတင္းပစ္ျပက္ထုိင္ ရင္သာ မလွတာ၊ တခ်ိဳ႕သူေတြမ်ား နဂိုကလဲလွ၊ေနကလဲေနတတ္ ေတာ့ သူ႕ဟာနဲ႕သူထုိင္ေနတာေတာင္ သဘာ၀က်က်ေလး ေကာက္ေၾကာင္းေလးေပၚျပီးလွေနတတ္တာေနာ္။

သူတို႕က ကိုယ့္ပံုကိုၾကည့္ရင္သာေ၀ဖန္တာ၊ ကိုယ္ရိုက္ေပးတဲ့ ပံုေတြေတာ့ ၾကိဳက္ၾကသား။ အင္းေလ...အားလံုးက သူတို႕ကိုယ္သူတို႕ဘယ္လုိေလး ပိုစ့္ထုတ္လိုက္ရမလဲပိုစိတ္၀င္စားၾကတာ။ သူတို႕ကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္၊ မညည္းမညဴရိုက္ေပးတတ္တဲ့ သူကလဲ ကိုယ္ကလဲြျပီး ျပိဳင္ဘက္မရွိကိုး။

ဒီတခါေတာ့ခရီးသြားတာ အာရွတိုးရစ္မလုပ္ေတာ့ဘဲ သဘာ၀ရႈခင္းေတြကိုမ်က္စိနဲ႕ ႏွလံုးသားနဲ႔ပဲ ခံစားေတာ့မယ္ဆိုျပီး ကင္မရာယူမသြားခဲ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က ျပင္ဦးလြင္စလည္ပါျပီ ဆိုတဲ့မနက္ထဲက သူ႕(သူ႕အေဖဆီကမ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးျပီးမ,လာတဲ့) ကင္မရာ ကို္ယ့္လက္ထဲ၀ကြက္အပ္လိုက္ တာပဲ။ ကိုယ္ကလဲ ကိုယ္ပဲ။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္းမနက္ရွမ္းေခါက္ဆြဲစားတဲ့ဆုိင္က ပန္းေလးေတြလွေတာ့ မေနႏိုင္မထုိင္ႏိုင္ သြားစရိုက္မိတာ။

ဒီတခါသြားတဲ့အုပ္စုထဲမွာပါတာက ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ငါးႏွစ္ပတ္လည္(၄)ေယာက္ေလာက္ဆိုေတာ့ ကိုယ္တို႕နဲ႕ စာရင္ေတာ့ ခေလးေပါ့။ အဲဒီေတာ့လည္း ျပင္ဦးလြင္ ေရာက္တံုး ေရာက္ခိုက္ ဒင္းတို႕ေတြက အျပတ္ကိုရႈိုင္းျပီး ဓါတ္ပံုရိုက္မယ္ဆုိတာခ်ည္းပဲ။ ဒီပံုက ေကာင္မေလးကို ေပးဖို႕။ ဒီပိုစ့္နဲ႕က သူ႕ေကာင္မေလးပံုနဲ႕ ဖိုတိုေရွာ့ထဲမွာ ျဖတ္ညွပ္ကပ္လုပ္ဖို႕ဆိုျပီး ဘာပိုစ့္မွန္းမသိေပါက္ကရ ပိုစ့္ေတြကပါေသး။ အင္းေလ...ကိုယ္တို႕လဲ အဲလိုပဲငယ္ခဲ့ တာပဲေလ။

ကိုယ္ကလဲ ကိုယ့္အၾကံနဲ႕ကိုယ္။ သူ႕ကင္မရာ နဲ႕ဆို ပန္းပံုေလးေတြ ေကာင္းေကာင္းရိုက္လို႕ရႏိုင္တယ္ဆုိျပီး ေမ့ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီးယူထားလိုက္တာ။ တကယ္တမ္းေတာ့ ဒင္းတို႕ ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ ပဲေပးသမွ်၊ ကုန္းလိုက္၊ ကြလိုက္၊ ဒူူးေထာက္လိုက္နဲ႕ ေမာ္ဒယ္ကိုကိုနဲ႕ ေမာ္ဒယ္မမ (၆)ေယာယ္ၾကားထဲမွာ ဟိုဘက္ကေခၚလိုက္၊ ဒီဘက္ကိုေျပးလိုက္နဲ႕ အင္း.... သူတို႕ဓါတ္ပံုရိုက္ေပးဖို႕အေရး ကိုယ္က တမင္ေတာင္ ခြင့္ယူျပီး လိုက္ေပးရတဲ့ အတိုင္းပဲ။ ဒီၾကားထဲ စကပ္တို၊ ဂါ၀န္တိုတို၀တ္ထားတဲ့မမမ်ားက ကိုယ့္ကို ဓါတ္ပံုျပန္ျပန္ရိုက္တာ အေရးမၾကီးဘူး။ တျခားအုပ္စုကိုပါ လွမ္းလွမ္းရိုက္ေနလို႕ဒင္းတို႕ကို သတိေပးရတာကတမ်ိဳး။

တကယ္တမ္းကေတာ့ ရိုက္လာတဲ့ ပံုေလးေတြကို ျပန္တင္ခ်င္တာပါ။ စကား နိဒါန္းခ်ီတာ နဲနဲရွည္သြားလို႕ ခြင့္လႊတ္ၾကပါ။

ပထမတရက္ကေတာ့ ျပည္ခ်စ္ဘုရား၊ ပိတ္ခ်င္းေျမွာင္၊ ဘၤီးအီးေရတံခြန္လို႕ေခၚတဲ့ ပြဲေကာက္ေရတံခြန္နဲ႕ အျပန္မွာ တရုတ္ဘံုေက်ာင္းနဲ႕ ႏွီးဘုရားကိုသြားၾကတယ္။ Van နဲ႕မဆံ့လို႕ Light Truck ကားပဲငွားသြားတာ တေနကုန္မွသံုးေသာင္းေပးရတယ္။

ေနာက္ရက္က်ေတာ့ ကန္ေတာ္ၾကီးရုကၡေဗဒဥယ်ာဥ္တခုထဲသပ္သပ္ သြားခဲ့တယ္။ မနက္ ၉နာရီေလာက္ ေရာက္ ေန႕လည္ ၂နာရီေလာက္ထိ အထဲမွာပဲ ေလွ်ာက္သြား၊ ဓါတ္ပံုေတြ ရိုက္ခဲ့တယ္။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္းမွာေဂါ့ဖ္ကားနဲ႕ တပတ္အရင္ပတ္တယ္။ မိနစ္ (၂၀)ကို ၈၀၀၀ေပးရပါတယ္။ နန္းျမင့္ေမွ်ာ္စင္ဘက္သြားရင္ေနာက္ထပ္၈၀၀၀တဲ့။ ကိုယ္ေတြကေတာ့ နန္းျမင့္ေမွ်ာ္စင္ကို ကိုယ့္ဟာကို လမ္းပဲေလွ်ာက္သြားေတာ့တယ္။ မိုးတဖြဲဖြဲရြာေနလို႕ ေမာ္ဒယ္ေတြစိတ္တိုင္းက် ပိုစ့္မေပးႏုိင္ခဲ့ဘူးလို႕ဆုိေပမယ့္ ပံု၃၀၀ေက်ာ္သြား ပါတယ္။ မိုးဖြဲဖြဲမွာကင္မရာမင္းကိုထီးေဆာင္း၊ ေမာ္ဒယ္မ်ားလဲထီးေဆာင္းျပီး ဇြဲ၊လံု႕လ၊ ၀ီရိယအျပည့္နဲ႕ ၾကိဳးစားခဲ့ၾကတာပါ။
ပံုေတြကေတာ့ သူတို႕ေတြလစ္တံုးေလး ကမန္းတမ္းရိုက္ထားတဲ့ ပံုေလးေတြတခ်ိဳ႕ပါ။ ဆိုလိုခ်င္တာကေတာ့ ေသခ်ာ ခ်ိန္ရိုက္ထားတာမဟုတ္ပါဘူးေပါ့ေလ။

ကားေပၚကေနရိုက္လုိက္ရလို႕ ၀ါးသြားတာက ႏွစ္ပံု။


ဒါေလးကေတာ့ ဟသၤာေလးတေကာင္ထဲေတြ႕လို႕ လွမ္းရုိက္လိုက္တာ။ ေ၀းသြားတယ္။
ဘယ္အခ်ိန္ေရာက္ေရာက္ ၾကည့္လို႕မ၀ဘူး။

ဒါကေတာ့ မိုးခိုရင္း ေကာ္ဖီေသာက္ရင္းနဲ႕ ဆိုင္ထဲကေနဆြဲရိုက္လိုက္တာ။



ကားနဲ႕စီးသြားေနရင္း သမင္ေလးေတြေတြ႕လို႕ရိုက္လိုက္တာ။


ေနာက္က၂ေကာင္က ဘယ္တံုးက ရန္ညွိဳးရန္စလဲမသိပါဘူး။ ဓါတ္ပံုရိုက္ေနခ်ိန္မွာပဲ ေနာက္ကေကာင္က ၀င္ေခြ႕လိုက္တာ။
အႏိုင္အရႈံးေပၚေအာင္မၾကည့္လိုက္ရဘူး။ ကားေမာင္းတဲ့ေကာင္ေလးက မိနစ္ (၂၀) အတြင္း တပတ္ျပည့္ေရးအတြက္ ကားေမာင္းထြက္သြားလို႕။
ဆက္ျပီး စားျမံဳ႕ျပန္ပါအံုးမယ္။

Friday, July 9, 2010

အိမ္အျပန္ (၂၀၁၀)

မနက္ျဖန္ဆိုရင္... ။ မနက္ျဖန္ဆိုရင္ ရန္ကုန္ေရာက္ေနျပီလို႕ ေတြးျပီးေပ်ာ္ေနလို႕ပါ။ လြန္ခဲ့တဲ့ေလးငါးလ ေလာက္က ရန္ကုန္ကအလုပ္တခုက လွမ္းေခၚျပီးထဲက စိတ္ကႏွစ္ခြျဖစ္ျဖစ္ေနတယ္။ ဟိုမွာဘဲ ျပန္လုပ္ရင္ေကာင္းမလား။ ဒီမွာဆက္ေနရင္ေကာင္းမလား။ ဟုိျပန္သြားျပီးရင္လဲ ေနာက္ပိုင္း ဒီကိုျပန္လာခ်င္ရင္ အဆင္ေျပပါ့မလား။ လူကေရြးခ်ယ္စရာရွိလာေတာ့ ဟိုလိုက ေကာင္းမလား၊ ဒီလိုက ပိုေကာင္းမလားနဲ႕ စိတ္ဒြိဟျဖစ္ေနမိတာ ေတာ္ေတာ္မေကာင္းတဲ့အက်င့္ပဲ။ အရင္က ေနသားက်ေနျပီးသားကို အခုမွပဲ ပိုျပီး အထီးက်န္လာသလိုလို၊ အိမ္ကိုပိုလြမ္းလာသလိုလို။ ဒါေပမယ့္ ဟိုမွာက်ျပန္ေတာ့လဲ အလုပ္နဲ႕ ပတ္သက္ျပီး ကိုယ္သည္းမခံခ်င္တဲ့ ကိစၥေတြကို ေရွာင္လႊဲလို႕မရႏိုင္ဘူးဆိုတာလဲသိေနျပန္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က်ရင္ အလုပ္ကိုအဆင္ေျပေအာင္လုပ္ေနရရရင္းစိတ္ေတြတို၊ စိတ္ဓါတ္ေတြက်မွာလဲ ကိုယ္ဟာကို ေသခ်ာသိေနတယ္။
ေနာက္ဆံုးဒီမွာပဲဆက္ေနျဖစ္ဖုိ႕ ေရြးလိုက္ပါတယ္။ အိမ္ကိုလြမ္းတဲ့ကိစၥ(အိမ္ကိုခ်ည္းပဲ လြမ္းတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ အစားအေသာက္၊ ဟိုမွာေနရတာ၊ သြားရတာအားလံုးကို လြမ္းတာ) အဲဒီအတြက္ကေတာ့ ခြင့္ရတိုင္း ျပန္မယ္။ ပိတ္ရက္ရွည္ရွိတိုင္းျပန္မယ္။ ေလယာဥ္လက္မွတ္ ဒစ္စေကာင့္ခ်တိုင္းျပန္မယ္။ အဲလို ေတြးမိျပန္ေတာ့လည္း စိတ္က နဲနဲေပ်ာ္သြားသလို။ လြမ္းတဲ့ထဲမွာပါတာေတြက ေဒၚရိတ္ၾကီးကခံုပုေလး၊ တရုတ္တန္းက မာလာဟင္း၊ ဇက္ဖာက ၀က္သားတုတ္ထိုး၊ ျမိဳ႕မေက်ာင္းလမ္းက ေကြ႕က်တ္၊ ေက်ာက္ေျမာင္းက ပုဇြန္ခြက္ေၾကာ္သုပ္၊ ၾကက္အူသုပ္၊ ေရႊေညာင္ပင္ ၾကက္သားသုပ္ etc.၊ စားစရာမွာရင္အလြန္တရာမွၾကာတဲ့၀ိုင္...၊ ပီးေတာ့ ေအာ္ခ်င္တိုင္းေအာ္လို႕ရတဲ့ အမ္ 3၊ ဂ်ီးမ်ားခ်င္တိုင္းမ်ားလို႕ရတဲ့ ရန္ကင္းက ဆံပင္ညွပ္ဆိုင္၊ ဒီမွာထက္ေစ်းသက္သာတဲ့ dental Clinic ...လြမ္းရတာေတြ အမ်ားၾကီးပါ။
တကယ္တမ္း ေနာက္ပိုင္း ခဏခဏျပန္ျဖစ္မျပန္ျဖစ္ မေသခ်ာေပမယ့္ ဒီတခါေတာ့ ခြင့္ယူလို႕လဲ အဆင္ေျပ၊ တျခားအေၾကာင္းေတြလဲတိုက္ဆိုင္ေနေတာ့ စိတ္ကုူးကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္သြားပါတယ္။ တကယ္တမ္းေနမယ္ဆိုရင္ ဟိုမွာ ၁၆ရက္ေလာက္ေနလို႕ရေပမယ့္ ဘတ္ဂ်က္ေခၽြတာတဲ့အေနနဲ႕ ၂ပတ္ လက္မွတ္ပဲ၀ယ္ျပီး ၁၄ရက္ပဲေနမယ္လို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။
၁လလက္မွတ္ဆိုရင္ ၄၀ေလာက္ပိုေပးရမွာေလ။
ခဏခဏဂဒီးဂဒီး ျပန္မယ္ဆိုရင္ ခါတိုင္းလိုေတာ့သူမ်ားေတြအတြက္လက္ေဆာင္ေတြ၀ယ္ႏိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဖူးလို႕ စဥ္းစားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဆြဲေဆာင္ မႈေတြကတယ္မ်ားသကိုး။
သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ Orchard ေရာက္ေတာ့
- Mango ကို ဒီေစ်းနဲ႕ရတာ ၀ယ္သင့္တယ္ -
- Esprit က discount ၅၀% + ၂၀% (for minimum 3items) + 10% membercard - မူရင္းေစ်း ၆၉.၉၀ ဆိုအဲလိုခ်ေတာ့ ဘယ္ေလာက္မွ မက်ေတာ့ဘူး။ နင္ဗမာေငြ၂ေသာင္းေလာက္နဲ႕ esprit ေပးရတာတန္တယ္ -
တေယာက္ထဲ ေန႕လည္စာထြက္စားရင္း..........
- ဒီအသား၊ ဒီ ဒီဇိုင္းကို ၁၀ ဆို တန္တယ္။ (.... နဲ႕ဆိုရင္လိုက္မယ္)
- ဒီခါးပတ္က တခုငါးက်ပ္၊ ၃ခုတဆယ္။ (ဟိုမွာ ခေလးေတြ ၾကိဳက္မွာ)
- ဟိုတေယာက္ကေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းနီသရဲ။ (အင္း ၀ယ္အံုးမွ )
Bodyshop
- ရန္ကုန္မွာဒီမွာထက္ ေစ်းအရမ္းၾကီးတယ္လို႕ေျပာတယ္။ အခု buy two, get three ဆိုေတာ့ သိပ္မက်ပါဘူးေလ။ ....နဲ႕ .... က ေဘာ္ဒီလိုးရွင္းၾကိဳက္တာ။ (ေကာက္ထည့္)
Isetan Sales
မီးဖိုေခ်ာင္သံုးေတြ၊ အိမ္သံုးပစၥည္းေတြျမင္တိုင္း ေမေမ့အတြက္၀ယ္ေပးခ်င္ေပမယ့္ပံုမွန္ေစ်းဆို၀ယ္ဖို႕ မစဥ္းစားပါဘူး။ အခုဒစ္စ္ေကာင့္ခ်တဲ့အခ်ိန္ မွမ၀ယ္ရင္ ဘယ္ေတာ့မွ ၀ယ္ျဖစ္ေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး။ (သမီးလိမၼာေလး...)
ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ကၽြန္မရဲ႕အိမ္အျပန္ခရီးက ထံုးစံအတိုင္း လတ္ေဂခ်္႕ (၂)လံုးအျပည့္၊ handcarry တဆြဲ နဲ႕ပါပဲ။ ဒါေတာင္ Check In ၀င္ျပီးရင္ အထဲမွာ ၀ယ္ဖို႕ေတးထားတာေတြရွိေသးတယ္။
ဒီေန႕ရုံးက လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္တေယာက္နဲ႕ စကားစပ္မိလို႕ေျပာရင္း .. ေစ်း၀ယ္ရတာ၊ပတ္ကင္လုပ္ရတာနဲ႕ ငါပင္ပန္းေနျပီ ဆုိေတာ့ သူေျပာတာေလးကို သေဘာက်မိတယ္။ မိုးဦး...နင္ဘာမွစိတ္ပင္ပန္းမေနနဲ႕။ ေနာက္ဆံုး နင့္ပတ္စ္ပို႕နဲ႕ ေလယာဥ္လက္မွတ္ပါရင္ ျပီးေရာမဟုတ္လားတဲ့။ ဟုတ္တယ္ေနာ္....အိမ္ျပန္ဖုိ႕ခရီးမွာ အေရးၾကီးဆံုးက ဒီ ၂ခုပဲေလ။ အဲ...ဟိုေရာက္ရင္ သံုးဖို႕ ပိုက္ဆံေလးလဲပါရမွာေပါ့။